بریده‌هایی از کتاب مردی از تبار اژدها

زمانی که یک شاگرد اشتباه می‌کند استادِ او درخور سرزنش است...

دانایی تنها برای رسیدن به یگانگی است. اگر سبب بیگانگی شود یا بر دوگانگی و چندگانگی بیفزاید، دانایی نخواهد بود. بلکه نادانی و تاریکی نام خواهد یافت و بَددانستگی بسی خطرناک‌تر از نادانستگی است!

«نباید فریب بخوری و باور کنی که "همه چیز" هست و ما تا ابد گرفتار گیتی خواهیم ماند! نباید خام شوی و بیندیشی که "همه چیز" نیست و جهان به‌کلی خواب و خیال است! که با آن اولی، گرفتار شهوت و نابودی خواهی شد و با این دومی، غرق در هپروت و توهّمات ناکارآمد. نتیجهٔ این دو اندیشهٔ افراط و تفریط نیز جز این نخواهد بود که جهان‌ها ناآباد رها شوند و کاری که هر کس برای آن آفریده شده معطل بماند... حال آنکه ما، هم برای ساختن آمده‌ایم و هم برای رها کردن! هم برای عشق ورزیدن و هم برای دل نبستن!»

ما کسانی را که برای دیگران به پا می‌خیزند دوست داریم، همان‌ها که از آسایش خود می‌گذرند تا خالصانه مردم‌شان را یاری دهند...

زَریر با خشم و تأسف آهی کشید و غرید: «گیرم که آن هیولاها حمله کرده‌اند، گیرم که آن عفریته بر تخت نشسته... خود این مردم عقل و ادب‌شان کجا رفته؟!» آریارَمَنَ که حالا صحبت‌های میز کناری و برخی میزهای دیگر را از دست داده بود جرعه‌ای نوشید و ادامه داد: «امنیت که می‌رود باقی چیزها هم همگی از پی‌اش می‌روند مثل آبی که کف دو دست نمی‌ماند...»

در این هنگام صدای گرم پَتَش‌خوآرگَر از پس‌شان برخاست که گفت: «بله آراستی! همه چیز همواره به همین چند نفرها وابسته بوده و هست... که انبوهِ مردمان اغلب خفتگانی بیش نیستند که تنها آسودگی بدن‌های‌شان را در همین دَم غنیمت می‌شمرند. سرتاسر تاریخ را که ببینی، شوربختانه همیشه این گروه‌های کوچک‌اند که نخست به پا می‌خیزند و همه چیز را برای تغییر مهیا می‌کنند. بیداری مردمان اگر هم که رخ دهد، تنها در پی خیزش آن‌ها خواهد بود...»

اَزتانَس‌تا اما اندکی چشم بر یکایک آن‌ها و دخترش چرخاند و ادامه داد: «با تمام این حرف‌ها شما آن "آسمان‌نشین" را نمی‌شناسید... دست‌کم آن‌قدرها "او" را نمی‌شناسید که بدانید تا چه اندازه صبور و نیرومند است! آن‌چنان صبور که هر بار خیال می‌کنی پیروز شده‌ای و آن‌قدر نیرومند که ناگهان با یک ضربهٔ او در هم خُرد می‌شوی و تکه‌تکه به پایین‌تر از جایی که پیش‌تر بوده‌ای فرو می‌افتی.»

در آخرین مکاتبهٔ ما، "او" حق ما را در تصاحب یک پاره از زمین پذیرفته است. چرا؟ خیال می‌کنید که چون ضعیف است و نمی‌تواند روبه‌روی ما بایستد؟ نه! چون این بار می‌خواهد آزمون دشوارتری از آن آفریدگان دوپایش بگیرد! پس ما در مسیری هستیم که اگر درست در آن پیش برویم، آزمون آدمیزادان با شکست روبه‌رو می‌شود و نتیجه در نهایت به سود ما خواهد شد! بسیار خب... پس ما از این دست آزمون‌ها استقبال می‌کنیم یعنی به قواعد بازی‌ای که خودمان در آن نقشی اساسی داریم احترام می‌گذاریم! می‌بینید بچه‌های عزیزم؟! این نخستین بار است که مثل خود او روی فکر و محاسبه عمل کرده‌ایم و به این جانانه‌ای نتیجه داده است... حالا آدم‌ها به‌کلی از درون و بیرون پاشیده‌اند و "او" و سپاهیان آسمانی‌اش نیز مطابق با قواعد، چاره‌ای جز آزمون و صبر ندارند..