بریده‌هایی از کتاب شجاعت رنج بردن

«چیزهایی را در تاریکی آموخته‌ام که هرگز نمی‌توانستم در روشنایی یاد بگیرم،

بدون رنج می‌توان درد را تجربه کرد؛ اما بدون درد نمی‌توان رنج را تجربه کر

«ولی هیچ دلیلی نداشت که از اشک‌هایمان شرمنده باشیم؛ چراکه اشک‌ها شاهد این بودند که انسانی بیشترین شجاعت را از خود نشان داده است؛ شجاعت رنج‌بردن.» ــ ویکتور امیل فرانکل، انسان در جست‌وجوی معنا

بااین‌حال رنج معمولاً با نیش تیزی شروع می‌شود که مددجو را به مرحله‌ای می‌برد که ما آن را غروب می‌نامیم.

«سقوط» ناشی از رنج (که ممکن است مانند تجربهٔ پستی‌های معنوی یا یأس باشد) در واقع بخشی ضروری برای رسیدن به ارتفاعات معنوی جدید است.

ولی هیچ دلیلی نداشت که از اشک‌هایمان شرمنده باشیم؛ چراکه اشک‌ها شاهد این بودند که انسانی بیشترین شجاعت را از خود نشان داده است؛ شجاعت رنج‌بردن

کسی که روزی دوستش داشتم، جعبه‌ای پر از تاریکی به من داد. سال‌ها طول کشید تا بفهمم این هم یک هدیه بوده است.

«شرم قدرتش را از بیان‌ناپذیری‌اش می‌گیرد

هیچ آگاه‌شدنی بدون درد نیست

«ولی هیچ دلیلی نداشت که از اشک‌هایمان شرمنده باشیم؛ چراکه اشک‌ها شاهد این بودند که انسانی بیشترین شجاعت را از خود نشان داده است؛ شجاعت رنج‌بردن.» ــ ویکتور امیل فرانکل، انسان در جست‌وجوی معنا

که اضطراب و رنج تا حدی ناشی از انزوای دائم همهٔ انسان‌ها و بی‌معنایی ذاتی جهانی است که تنها قطعیت آن مرگ است. (۱ و ۲) هر شخصی ذاتاً تنهاست و تا عمر دارد دنبال راه‌هایی برای برقراری ارتباط با دیگران و ایجاد معناست.

مردم اذعان می‌کردند که در غیاب فشار روانی، کشمکش و رخدادهای منفی خوش‌حال‌اند. در مقابل، معنا درست هنگامی وجود داشت که آن‌ها دچار فشار روانی و کشمکش یا در سختی بودند.

(۱۱) پرورش معنا در اکنون می‌تواند افراد را برای سختی یا رنج دوباره در آینده بهتر آماده کند.

وقتی افراد از درد اجتناب می‌کنند، مسائل مثبت زندگی را نیز از دست می‌دهند.

باید مددجوها را تشویق کرد تا به‌دنبال حمایت اجتماعی باشند، روابط نزدیک خود را حفظ و با چیزی بزرگ‌تر از خودشان ارتباط برقرار کنند.

مددجوها می‌توانند با طراحی یک روال و رعایت یک برنامه، در زندگی‌شان حس کنترل ایجاد کنند. حتی نمونه‌های کوچک‌تر ساختار، مانند بیدارشدن سر ساعتی مشخص یا ورزش قبل از شام، ممکن است موقع به‌اوج‌رسیدن اضطراب وجودی آسایش فراهم کند.

مشقت در تقابل با خوش‌حالی است؛ ولی مردم در چنین موقعیتی معنا را پیدا می‌کنند.

تجربهٔ درد بد نیست؛ فقط دردناک است

در برخی موارد، درد بخشِ ضروریِ رشد است

چیزهایی را در تاریکی آموخته‌ام که هرگز نمی‌توانستم در روشنایی یاد بگیرم، چیزهایی که زندگی‌ام را بارهاوبارها نجات داده‌اند؛ به‌طوری‌که در واقع فقط یک نتیجهٔ منطقی می‌توان از آن گرفت: من به همان اندازه که به روشنایی احتیاج دارم، به تاریکی هم احتیاج دارم.

چیزهایی را در تاریکی آموخته‌ام که هرگز نمی‌توانستم در روشنایی یاد بگیرم، چیزهایی که زندگی‌ام را بارهاوبارها نجات داده‌اند؛ به‌طوری‌که در واقع فقط یک نتیجهٔ منطقی می‌توان از آن گرفت: من به همان اندازه که به روشنایی احتیاج دارم، به تاریکی هم احتیاج دارم.

هیچ‌کس نمی‌تواند تمام وقایع زندگی را توضیح دهد. هیچ‌کس کنترل کامل ندارد و هیچ‌کس ذاتاً از دیگران ارزشمندتر یا بهتر نیست.

وقتی افراد از درد اجتناب می‌کنند، مسائل مثبت زندگی را نیز از دست می‌دهند.

باورها در برابر تغییر بسیار مقاوم‌اند. حتی وقتی شواهد نشان می‌دهد که باید تغییر کنند، مردم دوست ندارند این کار را بکنند.

بدون رنج می‌توان درد را تجربه کرد؛ اما بدون درد نمی‌توان رنج را تجربه کرد.

رویکرد ما تأیید می‌کند دردی که مددجو احساس می‌کند ارزشمند است و باید با آن گلاویز و عجین شد، نه اینکه کنارش گذاشت. مددجو می‌تواند تحمل‌کردن این درد را بیاموزد.

چرخهٔ رنج: مراحل تاریکی رنج کاملاً شخصی است و هیچ دو نفری آن را به یک شکل تجربه نمی‌کنند. با این حال تجربهٔ بالینی و تحقیقات روان‌شناختی الگویی معمول از نحوهٔ آشکارشدن رنج در طول زندگی مددجوها نشان می‌دهند. ما می‌گوییم تفکر دربارهٔ روند رنج مانند گذر از مراحل مختلف تاریکی است.