بریده‌هایی از کتاب عروس دریایی

جیمی، چیزی که من و تو می‌دانیم این است که زهر باعث نمی‌شود موجودی بد بشود. زهر نوعی سپر محافظتی است. موجودات هر چقدر شکننده‌تر باشند نیازشان به محافظت بیشتر است. بنابراین موجوداتی که بیشتر زهر دارند بیشتر قابل بخشش‌اند. آن‌ها بیشتر از هر چیزی به زهرهایشان نیاز دارند.

همیشه فکر می‌کردم دیده شدن یعنی آن چیزی که آدم‌ها با چشم‌هایشان می‌بینند. اما وقتی مدرسهٔ اوژین فیلد برنامهٔ گردش علمی در آکواریوم گذاشت من، سوزی سوانسون، کاملاً ناپدید شده بودم. دیده شدن بیشتر از آنکه با چشم‌ها ارتباط داشته باشد به گوش‌ها مربوط است.

هر وقت به این دو روز فکرمی‌کنم، به تمام شدنِ تو و خبردار شدن خودم، به ستاره‌ها فکر می‌کنم. می‌دانستی چهار سال طول می‌کشد تا نزدیک‌ترین ستاره نورش به زمین برسد؟ و معنایش این است وقتی آن ستاره یا هر ستاره‌ای را می‌بینیم درواقع چیزی را می‌بینیم که مربوط به گذشته است. تمام نورها، هر ستاره‌ای در آسمان، می‌تواند سال‌ها پیش سوخته باشد و هر لحظه امکانش هست آسمان شب خالی از ستاره شود بدون آنکه ما بدانیم.

هر وقت به این دو روز فکرمی‌کنم، به تمام شدنِ تو و خبردار شدن خودم، به ستاره‌ها فکر می‌کنم. می‌دانستی چهار سال طول می‌کشد تا نزدیک‌ترین ستاره نورش به زمین برسد؟ و معنایش این است وقتی آن ستاره یا هر ستاره‌ای را می‌بینیم درواقع چیزی را می‌بینیم که مربوط به گذشته است. تمام نورها، هر ستاره‌ای در آسمان، می‌تواند سال‌ها پیش سوخته باشد و هر لحظه امکانش هست آسمان شب خالی از ستاره شود بدون آنکه ما بدانیم.

«زو، همه چیز امکان دارد. بعضی چیزها همین طوری اتفاق می‌افتند اما باورکردنش مشکل است. برای من هم باورکردنش مشکل است.»

آن کلمه‌های بی‌معنا هنوز توی سرم پتک می‌زدند.

اینکه دوباره خورشید نورافشانی کند هیچ معنایی نداشت. تمام این مدت من فکر می‌کردم داستان ما فقط داستان ما بود. اما انگار تو داستان خودت را داشتی و من داستان خودم را. داستان ما شاید فقط برای مدتی داستان ما بود و آن‌قدر طولانی بود که به نظر بیاید داستانی مشترک است. اما داستان‌های‌مان متفاوت بودند.

چشم‌هایم را بستم و تا پنج شمردم. یعنی در همان مدت چیزی حدود بیست و سه نفر گزیده شده بودند. بعد دوباره تا پنج شمردم. یک، دو، سه، چهار، پنج. بیست و سه نفر دیگر. دوباره شمردم و شمردم. بارها تا پنج شمردم و انگار شمردن‌هایم و نیش عروس‌های دریایی با هم یکی شده بودند؛ طوری که فکر می‌کردم با هر بار شمردن باعث یک گزیدگی می‌شوم. و با وجودی که می‌دانستم چنین چیزی درست نیست اما انگار بخشی از وجودم آن را باور داشت: انگار اگر دست از شمردن برمی‌داشتم عروس‌های دریایی هم دیگر نیش نمی‌زدند.

آگاهی از سابقهٔ هر پدیده، شما را برای فراهم کردن یک گزارش علمی تحقیقاتی مجهز می‌کند. چه اطلاعاتی داریم؟ چه چیزهایی را نمی‌دانیم؟ چرا اطلاعات مهم‌اند؟ ـــ خانم ترتون

عروس‌های دریایی قبل از دایناسورها بوده‌اند، قبل از حشرات، قبل از درخت‌ها و گل‌ها، قبل از قارچ‌ها و جلبک‌ها و دانه‌ها. عمرشان حداقل به ۶۰۰ میلیون سال می‌رسد؛ احتمالاً بیشتر از هر موجود زنده‌ای که با چشم‌هایتان دیده‌اید یا در مغزتان تصور کرده‌اید. از زمانی که عروس‌های دریایی پا به عرصهٔ حیات گذاشته‌اند پنج انقراض اساسی رخ داده است. یکی از آن‌ها دورهٔ پرمیان است که نه گونه از ده گونهٔ موجودات روی زمین نابود شدند. فقط تصورش را بکنید. مثل این است که به باغ وحش بروید و ببینید تقریباً همهٔ حیوانات ناپدید شده‌اند. تمام قفس‌ها خالی‌اند و موجودی نمی‌بینید مگر پرنده‌هایی خیلی کوچک، یک یا دو جونده، دو یا سه صدف و حلزون. بقیه همه رفته‌اند و قفس‌ها خالی‌اند.

اگر می‌توانستید پلی بسازید میان زمان حال، یعنی همین امروز که هنوز طاووس‌ها هستند و زرافه‌ها و پروانه‌ها و همچنین آدم‌هایی که توی راهروی مدرسه همدیگر را هل می‌دهند، و گذشته، یعنی شروع هستی، جنس آن پل از عروس‌های دریایی خواهد بود.

عروس‌های دریایی تنها بازمانده‌ها هستند. آن‌ها از تمام اتفاقات جان سالم به در می‌برند.

گفتم زمین بازی سرزمین مصر باستان است و رود نیل بین فضای تاب و سرسره قرار گرفته. و گفتم اگر تند بدویم کوروکودیل‌ها نمی‌توانند ما را بخورند. و این حرف تو را به خنده انداخت با این که هنوز فن فن می‌کردی. و بعد هر دو مثل بقیهٔ موقع‌ها خندیدیم و دویدیم.

آدم اگر حرف نزند به راحتی نامرئی می‌شود.

بعضی وقت‌ها آدم بدجور دلش می‌خواهد همه چیز تغییر کند انگار حتی طاقت ایستادن در یک اتاق واقعی با چیزهای واقعی را ندارد.