بریده‌هایی از کتاب نقشه و قلمرو

شاید از سرِ ترحم است که تصور می‌کنیم سالخورده‌جماعت بسیار شکموست، چون دلمان می‌خواهد قانع شویم که لااقل همین برایشان مانده، حال آنکه اغلب لذت‌های ذائقه مثل بقیهٔ چیزها ناگزیر از بین می‌رود.

ادامه داد: ‌«خود ما هم جزو محصولات هستیم؛ محصولات فرهنگی. ما هم از رده خارج می‌شویم. عملکرد سیستم هم همین‌طور است، غیر از اینکه کلاً خبری از بهبود فنی یا کاربردی آشکاری نیست؛ فقط می‌ماند نیاز محض به تازگی.‌» با بی‌خیالی ادامه داد: ‌«اما این چیزی نیست، هیچی نیست...‌»

گاهی با خودش می‌گفت شاید هنر باید شبیه همین باشد؛ فعالیتی معصومانه و سرخوشانه و تقریباً حیوانی.