بریده‌هایی از کتاب دیما

تاجیک‌ها به سوغات می‌گویند دربازکن؛ یعنی چیزی که اهل خانه به شوق آن، در را به روی مسافر باز می‌کنند.

آدمیم دیگر! اعتمادمان به چشممان بیشتر است تا ایمانمان به خدا!

کم نگذاشتم. اما همین که همیشه منتظر بودم این مأموریت‌ها تمام شود و ما شبیه آدم‌های معمولی زندگی کنیم، من را از خیلی لذت‌ها محروم کرد

همیشه می‌گفت زن‌ها که توی غربت گره می‌افتد به کارشان، کافی است خانم فضه  را صدا بزنند. خانم  خودش را می‌رساند به زن غریب و مادری می‌کند برایش.