بریده‌هایی از کتاب فردریک یا تئاتر بولوار

آدم‌های بافرهنگ همیشه یک فرهنگ عقبن. اون‌ها افکار نسل‌های قبل رو یدک می‌کشن، سلیقهٔ پیرها رو دارن. تو تماشاچی‌های ما، از دو نفر یکی‌شون بی‌سواده، درسته اما این بی‌سوادها هستن که از چیزهای جدید بدون پیش‌داوری استقبال می‌کنن.

مادمازل ژرژ سبدش را روی زمین می‌گذارد و کنار او می‌نشیند. فردریک: چرا، یک چیز. سر از کار خدای مهربونتون در نمی‌آرم. نمایشنامه‌نویسیش تعریفی نداره. نمایشنامه شروع می‌شه، بدون اینکه متوجه باشیم. به پایان می‌رسه باز هم متوجه نمی‌شیم. و بین این دو چیه؟ تکاپو و پریشانی. مبهمه. موقعیتی در کار نیست، هدفی نداره، معنی نداره. فقط اتفاقات غیرمنتظره.