بریده‌هایی از کتاب بیست و سه قصه

ماترینا آهی کشید و گفت: «این ضرب‌المثل که می‌گویند «آدمی می‌تواند بی‌پدر و مادر زنده بماند امّا بی‌خدا نمی‌تواند زنده باشد» درست است.»

- سیمون؟ - بله. - ما همیشه می‌بخشیم... چرا دیگران به ما نمی‌بخشند؟

«خداوند مهربانی محض است و هرکس مهربان نباشد خدا را نمی‌شناسد»

تنها هدف از آفرینش آدمی این است که به دیگران نیکی کند.

اگر از کسی ناسزا شنیدی، خاموش باش. وجدان دشنام‌دهنده سبب شرم او می‌شود. این پندی بود که پیغمبر ما داد.

باید ممنون و متشکر از عید بود که معطل تمام شدن خانه‌تکانی نمی‌شود، سر وقت خودش از راه می‌رسد. و الّا خانه‌تکانی هیچ‌گاه تمام نمی‌شد.

پی برده بود بهترین راه ادای نذر خداوند اطاعت از مشیت اوست. مشیت خدا هم این است که آدمی تا زنده است به دیگران محبت و نیکی کند.

«اگر برنگردید و مانند کودکان معصوم نشوید، هیچ‌گاه وارد ملکوت خداوند نخواهید شد.»

نابه‌سامانی زندگی مردم بدان علّت است که دیگر مردم با کار خود زندگی نمی‌کنند. تکیه کرده‌اند به کار دیگران.

تو از طریق زهد و پارسایی امرار معاش می‌کنی. من هم از راه سرقت و دزدی.

تا وقتی قلبی آتش نگیرد نمی‌توان با آن قلب دیگری را روشن کرد.

حیات نه زمان می‌شناسد و نه مکان. لحظه‌ای حیات با هزار سال حیات یکی است.