ما آدم‌بزرگ‌ها ارقام را دوست داریم. مثلاً اگر شما به آدم‌بزرگ‌ها بگید: «من خونهٔ زیبایی با آجرهای قرمز دیدم که جلو پنجره‌هاش پر از گل‌های شمعدانی بود و روی پشت‌بومش کبوترهای زیبا پرسه می‌زدند»، آن‌ها نمی‌تونند اون خونه را پیش خودشون تصور کنند. باید به آدم‌بزرگ‌ها گفت: «من یک خونهٔ صد هزار فرانکی دیدم!» آن‌وقت آن‌ها خواهند گفت: «به‌به! چه خونهٔ قشنگی!»
کاربر ۹۰۸۵۳۹۴
آخه ما آدم‌بزرگ‌ها ارقام را دوست داریم. مثلاً اگر شما به آدم‌بزرگ‌ها بگید: «من خونهٔ زیبایی با آجرهای قرمز دیدم که جلو پنجره‌هاش پر از گل‌های شمعدانی بود و روی پشت‌بومش کبوترهای زیبا پرسه می‌زدند»، آن‌ها نمی‌تونند اون خونه را پیش خودشون تصور کنند. باید به آدم‌بزرگ‌ها گفت: «من یک خونهٔ صد هزار فرانکی دیدم!» آن‌وقت آن‌ها خواهند گفت: «به‌به! چه خونهٔ قشنگی!»
atr.e.kaaaj
آدم‌بزرگ‌ها این‌طورند دیگه، نباید از آن‌ها رنجید. بچه‌ها باید نسبت به آدم‌بزرگ‌ها گذشت داشته باشند.
کاربر ۹۰۸۵۳۹۴
