بریده‌هایی از کتاب چگونه یک درون گرای تاثیرگذار باشیم

ازآنجاکه درون‌گراها دوست ندارند توجه دیگران را به خود جلب کنند معمولاً با در میان نگذاشتن مشکلات و حرف‌های دلشان با دیگران، خود را تحت‌فشار و مورد بی‌مهری قرار می‌دهند. از شکایت بیزارند و معمولاً این‌طور تصور می‌کنند که اگر راجع به خود صحبت کنند، حوصلهٔ دیگران را سر می‌برند.

یکی دیگر از روش‌هایی که نشان می‌دهد دنیای امروز طرفدار برونگراهاست، تأکید بی‌وقفه بر کار گروهی و تیمی است. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که عصر تفکر گروهی است، جایی که احساسات فردی، دائماً برای وفق دادن خود با نظر جمع، تحت‌فشار است و درنهایت نظرات شخصی و شعور ذاتی فرد، فدای تفکر گروهی می‌شود.

اولین ویژگی مثبت افراد درون‌گرا که معمولاً باعث تعجب اکثریت مردم می‌شود، این است که درون‌گراها ذاتاً مدیران و رهبران خوبی هستند.

دومین دلیلی که درون‌گراها را به مدیران خوبی تبدیل می‌کند این است که آن‌ها به‌راحتی به دیگران اجازه می‌دهند تا در مرکز توجه قرار بگیرند. دیگران را تشویق می‌کنند تا نظرات و ایده‌هایشان را بیان کنند و به آن‌ها اجازه می‌دهند افتخار کسب کنند و خوش بدرخشند. این روش، بسیار بیشتر از یک مدیر برونگرا که همیشه دوست دارد در مرکز توجه باشد، افراد را به خلاقیت و مشارکت تشویق می‌کند.

نهایتاً، درون‌گراها و برونگراها به یک اندازه باهوش هستند اما اغلب، درون‌گراها تحصیلات علمی بیشتری دارند چون درس‌خوان‌تر هستند. آن‌ها می‌توانند ساعت‌ها روی موضوعی تمرکز کنند و از کندوکاو در مسائل عمیق و پیچیده لذت می‌برند. همین موضوع توضیح می‌دهد که چرا درون‌گراها در مدرسه و دانشگاه عملکرد بهتری دارند و معمولاً نسبت به برونگراها، بیشتر وارد دوره‌های تحصیلات تکمیلی می‌شوند.

درون‌گراها ذاتاً آرام و خونسرد هستند و این یعنی می‌توانند به‌راحتی با شرایط بحرانی مقابله کنند. در چنین شرایطی آن‌ها خونسردی خود را حفظ می‌کنند و مثل برونگراها، به‌طور مشهود آرامششان به هم نمی‌خورد و ازاین‌رو به اعضای تیم خود اطمینان می‌دهند که همه‌چیز تحت کنترل است.

به خاطر داشته باشیم این صفات باهم فرق دارند. درون‌گراها انتخاب نمی‌کنند که ساکت و کم‌حرف باشند، آن‌ها فقط نمی‌خواهند در مرکز توجه باشند. در طرف مقابل، افراد خجالتی دلشان می‌خواهد بیشتر معاشرت کنند، اما اضطراب اجتماعی آن‌ها اجازه نمی‌دهد.

درون‌گراها دوستانی وفادار و قابل‌اعتمادند و حاضرند وقت و انرژی خود را صرف دوستانشان کنند. آن‌ها هرگز دوستشان را به خاطر یک آدم خوش‌تیپ‌تر، رها نمی‌کنند و معمولاً در هر رابطه‌ای صد در صد خود را می‌گذارند. البته دیگران هم بیشتر سمت درون‌گراها جذب می‌شوند و به دلیل درک و همدلی بالا، با آن‌ها احساس راحتی می‌کنند. علاوه بر این، درون‌گراها باملاحظه، مهربان، بااحساس و شنونده‌های خیلی خوبی هستند.

درون‌گراها ترجیح می‌دهند وقت خود را در تنهایی بگذرانند و مستقل کار کنند. اگر به آن‌ها وقت داده شود و آرامش برقرار باشد، می‌توانند بهتر فکر کنند. به همین علت، اغلب در محیط‌های کاری مشارکتی، نادیده گرفته می‌شوند. به‌علاوه، آن‌ها نه‌تنها کار گروهی را دوست ندارند، بلکه علاقه‌ای به ایفای نقش در پروژه‌های گروهی ندارند.

درون‌گراها با حس همدردی ذاتی و حساس بودن به اطراف، همیشه مراقب‌اند که احساسات دیگران به‌خوبی درک شود. آن‌ها دیگران را به مشارکت تشویق می‌کنند و آن‌ها را ترغیب می‌کنند آن‌طور که دوست دارند، تفکر و اظهارنظر کنند. نهایتاً به دلیل اینکه همهٔ اعضا با مدیران درون‌گرا برای به اشتراک گذاشتن نظرات و احساساتشان راحت هستند، خلاقیت و نوآوری در گروه بالا می‌رود.

مدیران درون‌گرا تمایلی به سلطه‌طلبی و قدرت ندارند. هنگام تصمیم‌گیری، خوب فکر می‌کنند و ریسک‌ها و پیامدها و انواع انتخاب‌های موجود را کاملاً در نظر می‌گیرند. از مهارت‌های تحقیقی ذاتی و طبیعی خود استفاده کرده و حقایق و اطلاعات را قبل از اقدام به انجام کار، به‌دقت جمع‌آوری می‌کنند. توانایی تفکر عمیقشان به آن‌ها کمک می‌کند که زوایای مختلف موضوع را به‌خوبی ببینند و سپس آن را با اعضای تیم در میان می‌گذارند. برخلاف مدیران برونگرا که فوراً دست‌به‌کار می‌شوند، یک مدیر درون‌گرا آهسته و با آگاهی پیش می‌رود و عوامل متعدد را در نظر می‌گیرد.

یک درون‌گرا ترجیح می‌دهد ابتدا به‌طور کامل و عمیق در مورد موضوعی فکر کند و معمولاً درنهایت هم نمی‌تواند آنچه دقیقاً در ذهن دارد را عنوان کند. آن‌ها در موقعیت‌هایی که نیازمند پاسخ سریع است مشکل دارند

اقتصاد جدید، انسان جدیدی را طلب می‌کرد: یعنی تیپ شخصیتی فروشنده. حالا دیگر آدم‌ها فقط با خانواده و همسایه‌هایشان، در یک جامعهٔ کوچک کار نمی‌کردند. آن‌ها مجبور بودند با صدها غریبه به رقابت بپردازند و با افرادی که هیچ نسبتی ندارند، کنار بیایند. درنتیجه، هرچه فرد برونگراتر بود، می‌توانست در چنین موقعیت‌هایی موفق‌تر عمل کند. هرکسی که معاشرتی، خنده‌رو و خوش‌برخورد بود، برای مشارکت با همکاران جدید و درعین‌حال پیشی گرفتن از آن‌ها مناسب بود.

برونگراها به دلیل اینکه در عرصه‌های مختلف زندگی عملکرد بهتری داشتند، مورد تائید و تشویق قرار می‌گرفتند و این‌طور تصور می‌شد که آن‌ها دوستان بیشتری دارند، در موقعیت‌های کاری بیشتر پیشرفت می‌کنند و راحت‌تر می‌توانند شریک عاطفی برای خود را پیدا کنند. حتی تصور می‌شد خوشحال‌تر هستند، آن‌هم فقط به خاطر اینکه بیشتر اهل معاشرت بودند. چنین تفکرات متعصبانه‌ای تا آنجا پیش رفت که گفته می‌شد درون‌گراها بیشتر در معرض عواقب خطرناک مانند خودکشی و روی آوردن به الکل، هستند.

درون‌گراها به دلیل حس نادیده گرفته شدن، معمولاً عزت‌نفس پایینی دارند. آن‌ها مجبورند با استانداردهای برون‌گرایی بجنگند، چراکه رفتارهای معاشرتی و اجتماعی ذاتاً در وجود آن‌ها نیست. ازاین‌رو ممکن است، احساس بی‌کفایتی و عدم اعتمادبه‌نفس کنند. اگر نتوانند به استانداردهای مورد انتظار دست پیدا کنند، معمولاً نسبت به خود دید انتقادی پیدا می‌کنند و کمال‌گرا می‌شوند.

صدایی که دائماً در سرتان می‌گوید تو به‌اندازه کافی خوب نیستی را نادیده بگیرید. روی نقاط قوت خود تمرکز کنید. به‌جای اینکه سعی کنید بیشتر از دیگران جلب‌توجه کنید و دیده شوید، با مهارت‌های درون‌گرایی خود برجسته عمل کنید. با ذات و طبیعت خود همسو باشید و نسبت به افرادی که سعی می‌کنند به خاطر آنچه هستید به شما حس بدی القا کنند، بی‌تفاوت باشید (این شامل خودتان هم می‌شود)

اکثر چیزهایی که مردم آن‌ها را معایب درون‌گرایی می‌پندارند، به‌خودی‌خود ایراد یا اختلال محسوب نمی‌شوند. ویژگی‌های درون‌گرایان صرفاً با استانداردهایی متعارض هستند که دنیای برون‌گرایی وضع کرده است.

بااینکه درون‌گرایی یک صفت غیرقابل تغییر و ذاتی است، اما فرهنگی که فرد درون‌گرا در آن زندگی می‌کند تأثیر زیادی در میزان خوشحالی و سلامتی او دارد. متأسفانه برای درون‌گراها جهان امروز جایی است که آشکارا ویژگی‌های شخصیتی برونگرایی را ارزش می‌دانند.

یکی از دلایل تفاوت‌های جهان غرب و شرق، دیدگاه متفاوت این فرهنگ‌ها در مورد کلام و سخن گفتن است. سنت آسیایی این است که تنها زمانی صحبت کنیم که لازم باشد اطلاعات مهمی را منتقل کنیم. کسی که آرام است به‌عنوان فردی عاقل در نظر گرفته می‌شود که با حقایق و معنویات جهان بالا مرتبط است. تفکرات عمیق نسبت به مکالمات و ارتباط برقرار کردن‌ها، ارزش بیشتری دارد و درک و دریافت از طریق آن برتر از کلمات است. کلام چیزی آسیب‌زننده و برملا کننده است که بهتر است ناگفته باقی بمانند. به‌علاوه بر اساس یک تحقیق گسترده بر روی فرهنگ آسیایی درزمینهٔ آموزش، مشخص شد که یادگیری و تفکر بیشتر از عمل و سخن گفتن موردتوجه قرار می‌گیرد.

درون‌گراها ترجیح می‌دهند بجای اینکه در مورد چیزهای مختلف زیادی، سطحی و کلی صحبت کنند، در مورد موضوعات موردعلاقه‌شان عمیق صحبت کنند.

رایج‌ترین صفت اخلاقی که درون‌گرایی با آن اشتباه گرفته می‌شود، خجالتی بودن است. درون‌گراها ترجیح می‌دهند وقتشان را در خلوت خود یا با تعداد محدودی از دوستان صمیمی‌شان بگذرانند، اما درعین‌حال توانایی و اعتمادبه‌نفس کافی برای حضور در موقعیت‌های اجتماعی بیشتر را نیز دارند.

آن‌ها در تحقیق و جمع‌آوری مطالب درست، استعداد ذاتی دارند و به‌راحتی می‌توانند همهٔ اطلاعات مرتبط با موضوع مدنظر را موردبررسی و ارزیابی قرار داده و قبل از اقدام به کار، خوب فکر و تحلیل کنند.

در این فرهنگ اگر فردی به دنبال پیشرفت است، باید بتواند روی دیگران تأثیر بگذارد و توجه آن‌ها را جلب کند. در چنین جامعه‌ای، لازمهٔ کسب موفقیت، نقش بازی کردن و تحت تأثیر قرار دادن است. خلاصه اینکه، نحوهٔ رفتار بیرونی فرد، بسیار مهم‌تر از خصیصه‌های مثبت درونی فرد، پنداشته می‌شود.

درون‌گراها در بقیهٔ روابط خود، تحت‌فشار تقاضاها و نیازهای دیگران هستند؛ ممکن است آن‌چنان درگیر زندگی نمایشی دیگران شوند که نیازهای خود را نادیده بگیرند و همین امر باعث می‌شود کم‌کم از نزدیکان خود برنجند و آزرده‌خاطر شوند.

مهم‌ترین ویژگی ارتباط برقرار کردن به روش درون‌گراها، این است که آن‌ها معمولاً تمایل دارند اشتیاق و هیجانات را درون خود نگه‌دارند. آن‌ها سعی می‌کنند، در انجام هر کاری تا آنجا که ممکن است، انرژی خود را ذخیره کنند؛ بنابراین، برخلاف برونگراها، زیاد اهل به اشتراک گذاشتن احساسات_ یا جلب‌توجه_ نیستند. آن‌ها مخصوصاً، علاقه‌ای به دادن اطلاعات شخصی ندارند و تنها حرف‌های دلشان را به کسانی میگویند که به‌خوبی آن‌ها را می‌شناسند.

در مقابل، ارتباط از نوع مکالمات کوتاه و روزمره، برای درون‌گراها کار آسانی نیست. نه‌تنها برایشان خسته‌کننده است، بلکه از انجام آن بی انرژی و بی‌رمق می‌شوند. بی‌علاقگی‌شان به این موضوع باعث می‌شود برای انجام چنین مکالماتی تلاش چندانی نکنند (برایشان مهم نباشد که چه تأثیری روی دیگران می‌گذارند) و در کل تا آنجا که می‌توانند از این قبیل صحبت‌ها دوری می‌کنند. این موضوع می‌تواند برایشان مشکل‌ساز باشد چراکه همین مکالمات ساده معمولاً شروعی برای گفتگوهای گسترده‌تر است و می‌تواند در موقعیت‌های زیادی، مفید باشد؛ مانند دوست‌یابی، گسترش شبکهٔ آشنایان، موفقیت در مصاحبه‌های شغلی و گپ‌زنی در مهمانی.

برای افراد درون‌گرایی که این مطلب را می‌خوانید، یادآوری می‌کنم که درون‌گرایی یک بیماری یا مشکل پاتولوژی نیست که بخواهید بر آن غلبه کنید. درون‌گرا بودن به این معناست که شما از این قابلیت سلامتی برخوردار هستید که می‌توانید قدم به دنیای درون خود بگذارید و همین امر شما را تبدیل به متفکری مستقل و خلاق می‌کند که ترجیح می‌دهید به محرک‌های دنیای بیرون به نوع متفاوتی پاسخ دهید.

در مورد اینکه چرا برونگرایی تا این حد در دنیای غرب رایج است، باید گفت به‌این‌علت که جوامع اروپایی و آمریکایی در اصل، نوادگان مهاجران هستند. همان‌طور که میدانیم دنیای غرب توسط مسافران و مکتشفان بنا شده است. پس صفات برونگرایی برای افرادی که در این شرایط جدید به دنبال بقا بودند، بسیار مناسب بود و منجر به این شد که چنین ویژگی‌های اخلاقی به نسل‌های بعد منتقل شود.

افراد در کشورهای آسیایی، دید متفاوتی نسبت به درون‌گرایی در مقایسه با دنیای غرب دارند. به‌عنوان‌مثال، در چین، یک کودک حساس، تودار و آرام، شانس دوست‌یابی بیشتری دارد. چنین کودکانی، به‌جای اینکه توسط هم سن و سالانشان، طرد شوند یا بزرگسالان آن‌ها را ناسازگار بخوانند، معمولاً نقش‌های ریاستی و سرگروهی بازی می‌کنند و به آن‌ها دانگشی۵۴ گفته می‌شود. این اصطلاح برای تمجید از کسی که دارای درک بالاست، استفاده می‌شود.

مهم‌ترین ویژگی ارتباط برقرار کردن به روش درون‌گراها، این است که آن‌ها معمولاً تمایل دارند اشتیاق و هیجانات را درون خود نگه‌دارند. آن‌ها سعی می‌کنند، در انجام هر کاری تا آنجا که ممکن است، انرژی خود را ذخیره کنند؛ بنابراین، برخلاف برونگراها، زیاد اهل به اشتراک گذاشتن احساسات_ یا جلب‌توجه_ نیستند. آن‌ها مخصوصاً، علاقه‌ای به دادن اطلاعات شخصی ندارند و تنها حرف‌های دلشان را به کسانی میگویند که به‌خوبی آن‌ها را می‌شناسند. همچنین، معمولاً در پردازش اطلاعات و واکنش به محیط پیرامون، کند عمل می‌کنند؛ به این خاطر که قبل از صحبت، زمانی برای فکر کردن نیاز دارند.