بریده‌هایی از کتاب مقام رسمی

لوئیس ریمایر، که رضایتش از برق چشم‌هایش پیدا بود، گفت: «نمی‌شه انکار کرد که زنده بودن از مردن بهتره!»

لوئیس ریمایر با شوخ‌طبعی گفت: «باید مراقب باشیم که هر سر درست با بدن خودش همراه بشه، وگرنه روز رستاخیز همه چیز قاطی می‌شه!»

همه‌ی آن‌ها یک چیز می‌گویند: «با تمام‌شدن دوره داخل زندان، محکومیت واقعی شروع می‌شود».

وقتی می‌دیدی که مردم تمام عمر در جست‌وجوی خرسندی از زندگی هستند، خیلی باورش سخت است که خودت بهش دست یافته باشی.

ـ اگر دنیا دیگه چیز تازه‌ای نداره که تو بخوای، پس حتماً خرسندی!

همسرش زن غیرقابل تحملی بود و از کشتنش پشیمان نبود.

رسیدن به این خرسندی از دو راه ممکن نیست. من آدم راضی و خرسندی هستم و تا حالا اینو نمی‌دونستم.

می‌توانست احساس کند که زندگی با تمام ناملایمات ارزش زندگی‌کردن دارد.

لوئیس ریمایر خوشه‌ی موز را سر جای مخصوص گذاشت. تیغه‌ی چاقو مانند را آزاد کرد. تیغه با سرعت زیاد و صدای بنگ بلندی به پایین افتاد. از زمانی که مرد به تخته‌ی اهرم بسته می‌شد تا زمانی که سرش قطع شود، تنها سی ثانیه زمان می‌برد. سر در سبد می‌افتاد. جلاد آن را از گوش‌ها می‌گرفت و به کسانی که موظف بودند مراسم اعدام را تماشا کنند نشان می‌داد. کلمات تشریفاتی مراسم را نیز بر زبان می‌راند: «به نام مردم فرانسه عدالت اجرا شد»

آن‌ها را به ترتیب گناه‌کاری بالا می‌آورند. آن‌که کمتر از همه گناه‌کار است، اول اعدام می‌شود تا از وحشت دیدن مرگِ همراهان خود در امان بماند. لوئیس ریمایر با شوخ‌طبعی گفت: «باید مراقب باشیم که هر سر درست با بدن خودش همراه بشه، وگرنه روز رستاخیز همه چیز قاطی می‌شه!»

«با تمام‌شدن دوره داخل زندان، محکومیت واقعی شروع می‌شود».