بریده‌هایی از کتاب یک عشق سوان

در دوران جوانی، در آرزوی به دست آوردن قلب زنی هستیم که به او عشق می‌ورزیم، اما بعدها دانستن اینکه دل زنی پیش ماست کافی است که عاشقش شویم.

مدت‌ها بود از اینکه زندگی‌اش را وقف هدفی متعالی کند چشم‌پوشی کرده بود، و زندگی‌اش محدود شده بود به جستجو و ارضای خوشی‌های روزمره، که بدون آنکه واقعاً به خود اقرار کند، گمان می‌کرد که تا دم مرگ هم به همین سان ادامه می‌یافت

‫پروست بارها خود را با شهرزاد قصه‌گوی هزارویک شب مقایسه می‌کند که سلطان، مرگ او را به تأخیر می‌انداخت تا حکایتش را به پایان برَد و پروست نیز مانند او از خود می‌پرسید آیا سلطانِ زندگی او هم به وی مهلت می‌دهد که رمانش را به آخر برساند؟ بیماری برای پروست هم ضعف است و هم قدرت، چراکه به او اجازه می‌دهد در خلوت و انزوا به اثرش بپردازد، زیرا هر اثر بزرگی زاییدهٔ "تنهایی و سکوت" است

در دوران جوانی، در آرزوی به دست آوردن قلب زنی هستیم که به او عشق می‌ورزیم، اما بعدها دانستن اینکه دل زنی پیش ماست کافی است که عاشقش شویم.

شمردن بوسه‌های ردوبدل‌شده در یک ساعت همان‌قدر دشوار است که شمارش گل‌های دشت در ماه مه.

انسان‌ها معمولاً آن‌چنان برایمان بی‌تفاوت هستند که وقتی در یکی از آن‌ها این‌همه امکان زجر و شادی می‌یابیم، به نظرمان می‌رسد که از سیاره‌ای دیگر آمده است، با شعر درمی‌آمیزد، از زندگی ما گستره‌ای احساسی می‌سازد که در آن کم‌وبیش به ما نزدیک شود.

در آرزوی به دست آوردن قلب زنی هستیم که به او عشق می‌ورزیم، اما بعدها دانستن اینکه دل زنی پیش ماست کافی است که عاشقش شویم.

انگار که این حسادت یک زندگی مستقل داشت، خودخواه، و حریص برای هر آنچه تغذیه‌اش می‌کرد، حتی اگر به زیان خود او بود.

سپس به این اندیشید که تنها مهربانی است که انسان‌ها را از بدی به همنوعشان بازمی‌دارد،

همان‌گونه که یک مرد هوشمند از اینکه مرد باهوش دیگری او را ابله بپندارد ابایی ندارد، همان‌گونه نیز یک مرد برجسته از اینکه یک والامقام شخصیتش را انکار کند هراسی ندارد، بلکه از این نگران است که مبادا یک جاهل شخصیت اجتماعی‌اش را انکار کند.