بریده‌هایی از کتاب یک عشق سوان

در دوران جوانی، در آرزوی به دست آوردن قلب زنی هستیم که به او عشق می‌ورزیم، اما بعدها دانستن اینکه دل زنی پیش ماست کافی است که عاشقش شویم.

مدت‌ها بود از اینکه زندگی‌اش را وقف هدفی متعالی کند چشم‌پوشی کرده بود، و زندگی‌اش محدود شده بود به جستجو و ارضای خوشی‌های روزمره، که بدون آنکه واقعاً به خود اقرار کند، گمان می‌کرد که تا دم مرگ هم به همین سان ادامه می‌یافت

‫پروست بارها خود را با شهرزاد قصه‌گوی هزارویک شب مقایسه می‌کند که سلطان، مرگ او را به تأخیر می‌انداخت تا حکایتش را به پایان برَد و پروست نیز مانند او از خود می‌پرسید آیا سلطانِ زندگی او هم به وی مهلت می‌دهد که رمانش را به آخر برساند؟ بیماری برای پروست هم ضعف است و هم قدرت، چراکه به او اجازه می‌دهد در خلوت و انزوا به اثرش بپردازد، زیرا هر اثر بزرگی زاییدهٔ "تنهایی و سکوت" است

در دوران جوانی، در آرزوی به دست آوردن قلب زنی هستیم که به او عشق می‌ورزیم، اما بعدها دانستن اینکه دل زنی پیش ماست کافی است که عاشقش شویم.

شمردن بوسه‌های ردوبدل‌شده در یک ساعت همان‌قدر دشوار است که شمارش گل‌های دشت در ماه مه.

«کاش قلبتان را جا می‌گذاشتید که هرگز بهتان پس نمی‌دادم.»

سوان مضطرب از او پرسید: «راست می‌گویی؟ فکر می‌کنی یک زن از اینکه دوستش دارند تحت تأثیر قرار می‌گیرد و دیگر هیچ‌وقت خیانت نمی‌کند؟» «صدالبته! بستگی به آدمش دارد!»

انسان‌ها معمولاً آن‌چنان برایمان بی‌تفاوت هستند که وقتی در یکی از آن‌ها این‌همه امکان زجر و شادی می‌یابیم، به نظرمان می‌رسد که از سیاره‌ای دیگر آمده است، با شعر درمی‌آمیزد، از زندگی ما گستره‌ای احساسی می‌سازد که در آن کم‌وبیش به ما نزدیک شود.

در آرزوی به دست آوردن قلب زنی هستیم که به او عشق می‌ورزیم، اما بعدها دانستن اینکه دل زنی پیش ماست کافی است که عاشقش شویم.

انگار که این حسادت یک زندگی مستقل داشت، خودخواه، و حریص برای هر آنچه تغذیه‌اش می‌کرد، حتی اگر به زیان خود او بود.

سپس به این اندیشید که تنها مهربانی است که انسان‌ها را از بدی به همنوعشان بازمی‌دارد،

همان‌گونه که یک مرد هوشمند از اینکه مرد باهوش دیگری او را ابله بپندارد ابایی ندارد، همان‌گونه نیز یک مرد برجسته از اینکه یک والامقام شخصیتش را انکار کند هراسی ندارد، بلکه از این نگران است که مبادا یک جاهل شخصیت اجتماعی‌اش را انکار کند.

«آدم روراستی نیست. این آقا آب‌زیرکاه است، می‌خواهد هم به نعل بزند هم به میخ. چقدر با فورشویل فرق می‌کند! او اقلاً مردی است که صاف و پوست‌کنده نظرش را بیان می‌کند. حالا می‌خواهد خوشتان بیاید یا نه. مثل سوان نیست که نه رومی روم است و نه زنگی زنگ.

برای اینکه حالت مقید و منجمد اُدت را که می‌توانست باعث دلزدگی‌اش شود کمی تغییر دهد، ناگهان نامه‌ای حاکی از دلسردی تصنعی و خشمی دروغین برایش می‌نوشت که تا پیش از شام به دستش برسد. می‌دانست که اُدت به وحشت می‌افتد، پاسخش را می‌دهد، و امیدوار بود که از دلواپسی و بیم از دست دادن سوان در نامه‌اش واژه‌هایی به کار گیرد که هیچگاه تا آن‌وقت به زبان نیاورده بود. و درواقع با همین شگرد بود که توانست پرمهرومحبت‌ترین نامه‌ها را از اُدت دریافت کند،

‫از میان همهٔ انواع پیدایش عشق، از میان تمامی عوامل گسترش این بیماری مقدس، از همگی مؤثرتر این التهاباتی است که گاهی وجود ما را در بر می‌گیرد و به لرزه می‌اندازد. در این صورت، قرعه به نام کسی خواهد افتاد که در آن زمان با او هستیم، و او آن کسی است که دوستش خواهیم داشت. حتی نیازی نیست که تا آن زمان بیشتر یا حتی اندازهٔ سایرین دلمان را برده باشد. فقط کافی است که علاقهٔ ما منحصر به او گردد. و این شرایط هنگامی میسر است که وقتی به دنبال خوشی‌هایی هستیم که تنها از او نصیبمان می‌شود (و در آن لحظه از آن محروم شویم)، ناگهان در ما نیازی پرتشویش جایگزین آن شود که او برانگیخته است، نیازی احمقانه، که قوانین این دنیا قادر به ارضایش نیست و از درمانش ناتوان است و آن نیازِ بی‌معنی و دردناک تصاحب اوست.