بریده‌هایی از کتاب راهنمای کامل تربیت کودک

شما این پیام را از چه طریقی به فرزندانتان می‌دهید؟ نخست، آنچه را که آنها بیش از همه از شما می‌خواهند، به آنها بدهید، وقت‌تان را. اینکه هر روز کمی از وقت خود را به آنها اختصاص دهید، بسیار تأثیرگذارتر از آن است که ماهی یک‌بار تجربه «کیفی» با آنها داشته باشید. دوم، گوش خود را به آنها بسپارید. نصیحت و حل کردن مشکلات به اندازه گوش کردن ساده به حرفهایشان اهمیت ندارد. سوم، هر روز فرزندان خود را تحسین و تشویق کنید. به دنبال یافتن دلایلی باشید (بزرگ یا کوچک) تا به فرزندانتان پاسخ و واکنش مثبت نشان دهید. چهارم، به آنها بگویید که دوستشان دارید. با استفاده از کلمات و رفتارتان مهم‌ترین پیام را بدهید: «دوستت دارم، به تو اعتماد دارم و به تو احترام می‌گذارم.»

همراه با پوشک، چراغ قوه‌ای بیاورید و هنگامی که پوشک او را عوض می‌کنید، بگذارید با چراغ قوه بازی کند. چراغ قوه‌هایی هستند که گرم نمی‌شوند و رنگ نور و شکل شعاع‌های نور آنها را می‌توان تغییر داد. اسم این وسیله را «چراغ قوه پوشک» بگذارید. پس از عوض کردن پوشک، چراغ قوه را کناری بگذارید. او ابتدا گریه می‌کند، اما اگر جدی و محکم باشید، منتظرِ بار دیگر خواهد ماند تا پوشکش را عوض کنید.

وقتی از فرزندتان می‌خواهید کاری را انجام دهد (یا ندهد) ، از جمله‌ای واضح و مشخص استفاده کنید که جای هیچ‌گونه ابهامی را برای وی باقی نگذارد.

نخست، آنچه را که آنها بیش از همه از شما می‌خواهند، به آنها بدهید، وقت‌تان را. اینکه هر روز کمی از وقت خود را به آنها اختصاص دهید، بسیار تأثیرگذارتر از آن است که ماهی یک‌بار تجربه «کیفی» با آنها داشته باشید. دوم، گوش خود را به آنها بسپارید. نصیحت و حل کردن مشکلات به اندازه گوش کردن ساده به حرفهایشان اهمیت ندارد. سوم، هر روز فرزندان خود را تحسین و تشویق کنید. به دنبال یافتن دلایلی باشید (بزرگ یا کوچک) تا به فرزندانتان پاسخ و واکنش مثبت نشان دهید. چهارم، به آنها بگویید که دوستشان دارید. با استفاده از کلمات و رفتارتان مهم‌ترین پیام را بدهید: «دوستت دارم، به تو اعتماد دارم و به تو احترام می‌گذارم.»

اگر کودکی به طور مستمر کارهایش را به تأخیر می‌اندازد و این کار را با نگرشی منفی انجام می‌دهد، شاید مشکلی ریشه‌ای وجود دارد. شاید به تأخیر انداختن کارها، روش او برای مقاومت در برابر قدرت شماست. ممکن است نشانه‌ای باشد از ترس یا نگرانی در مورد موضوعی که مانع از شروع کار می‌شود. این موضوع را از «نگاه یک کودک» بررسی کنید. اگر حس کردید که مسائل پنهان وجود دارد، سعی کنید آنها را کشف کرده و با مشکل برخورد کنید.

در صحبتهایتان دقیقا به اصل مسئله اشاره کنید و تا حد لازم کلمات کمتری به‌کار ببرید. حتی هنگامی که بچه‌ها به اولین درخواست مؤدبانه شما بی‌توجهی کردند، می‌توانید سخنرانی وحشتناک خود را به چنین چیزی تبدیل کنید: «بچه‌ها! ساعت هشت و نیم است. پیژامه! همین الان.» این جمله، واضح و کوتاه است و براحتی درک می‌شود. این تکنیک از دو جهت سودمند است: ۱. بچه‌هایتان با شنیدن جمله کوتاه و مفید بیشتر از زمانی که مجبور به تحمل سخنرانی طولانی هستند، همکاری می‌کنند. ۲. برای شما جذاب‌تر و راحت‌تر است که این‌گونه عمل کنید.

بسیاری از والدین به گونه‌ای با فرزندانشان برخورد می‌کنند که هرگز با دوستانشان چنین برخوردی ندارند. والدین، در تلاش برای پرورش فرزندانی محترم، آن‌قدر بر هدف نهایی خود متمرکز می‌شوند که از یاد می‌برند پیامی که به فرزندان خود می‌دهند، پیامی رضایتبخش نیست.