بریده‌هایی از کتاب انتخاب سوفی

یهودیانی که با قطار می‌رسیدند، به دو گروه تقسیم می‌شدند: مناسب‌ها، آن‌هایی که آن‌قدر سرحال بودند که حتی برای مدت کوتاهی کار کنند، و نامناسب‌ها که فوراً نابود می‌شدند. به خاطر سن و سال پایین، سن و سال بالا، رنجوری، آثار منفی سفر یا عوارض بیماری قبلی، تقریباً تعداد کمی از یهودیانی که از کشورهای مختلف به آشویتس می‌رسیدند، زندانیان سالم و کارآمد به حساب می‌آمدند؛ یک بار هِس به آیشمن گزارش داد که متوسط کسانی که زنده می‌مانند، بین بیست‌وپنج تا سی درصد است.

«اردوگاه‌ها بیشتر تهدیدی دائمی علیه آیندهٔ بشری بودند تا اقدامی محض در جهت کشتارجمعی. یک مرکز کشتار فقط جنازه تولید می‌کند. یک جامعهٔ سلطه‌گر مرده‌های متحرک می‌سازد...»

لحظات نادری در زندگی هست که عواطف شدید مدفون‌شده‌ای که آدم نسبت به کس دیگری داشته ــ کینه‌ای سرکوب‌شده یا عشقی وحشیانه ــ با وضوح و بی‌واسطه به سطح آگاهی می‌رسد. این مسئله گاهی مثل یک دگرگونی عظیم جسمانی است که هرگز از یاد نمی‌رود