بریده‌هایی از کتاب زیر نور ماه شیشه ای

هرگز نخواهیم فهمید چه انسانی می‌توانستی باشی

هرگز نخواهیم فهمید چه انسانی می‌توانستی باشی.

آن زندگی با زندگی قبلی‌مان فرق داشت اما مال ما بود و در آن زندگی جدید فقط چیزهایی را داشتیم که نیازمندشان بودیم؛ همدیگر را داشتیم و خدا را و گالیله را با آن‌همه زیبایی.

«دوشیزه دانو، مطمئنم هنوز بخشی از بهار تو وجودت هست.»

مطمئنم هنوز بخشی از بهار در وجودت هست...

آیا در وجودم چیزی برای باورکردن باقی مانده بود؟

وقتی ازش پرسیدم: «خیال داری چی بخوانی؟» گفت: «روان‌شناسی. چون تو اولین بیماری بودی که درمانش کردم.»