بریده‌هایی از کتاب گفت و گو در باغ

چه فاصلهٔ عجیبی است میان آرزویی که می‌کنی و چیزی که از زیر قلم تو بیرون می‌آید! خیال و دست تو از هم خیلی دورند.

باغ‌های من در خزان به‌دنیا می‌آیند امّا همیشه خیال خام بهار را در سر می‌پرورند.

شخصیت‌های مینیاتور “فردیت” ندارند، نمونه‌های ناموفق نوع انسان‌اند. برای همین، هر یک از آدم‌ها، فردی متمایز و مستقل از دیگری با ویژگی‌هایی از آنِ خود نیست. نمونه‌ای است از یک “نوعِ” ازپیش‌معیّن و معلوم. شاهرخ: مثل شمایل مقدسان. نه‌تنها خصوصیت صورت و اندامشان مورد نظر نیست بلکه یا همه به یک شکل‌اند یا حتّی صورت را با نقاب می‌پوشانند، چون‌که مقدسان، از برکت تقدّس یکسان‌اند. در برابر ابدیت و تعالیِ الهیِ روح، چگونگیِ جسمِ فانی ناچیز می‌شود و از نظر می‌افتد.

شخصیت‌های مینیاتور “فردیت” ندارند، نمونه‌های ناموفق نوع انسان‌اند. برای همین، هر یک از آدم‌ها، فردی متمایز و مستقل از دیگری با ویژگی‌هایی از آنِ خود نیست. نمونه‌ای است از یک “نوعِ” ازپیش‌معیّن و معلوم. شاهرخ: مثل شمایل مقدسان. نه‌تنها خصوصیت صورت و اندامشان مورد نظر نیست بلکه یا همه به یک شکل‌اند یا حتّی صورت را با نقاب می‌پوشانند، چون‌که مقدسان، از برکت تقدّس یکسان‌اند. در برابر ابدیت و تعالیِ الهیِ روح، چگونگیِ جسمِ فانی ناچیز می‌شود و از نظر می‌افتد.