بریده‌هایی از کتاب نام‌های سیاست

در نگاه اول، حتی یک سودگرای شرمنده هم می‌تواند به هوادار اصیل «متفکران کلاسیک‌» خاطرنشان سازد که این گذر از امور مفید و مضر به عدالت اجتماعی، چندان ‌دور از استنباط خودِ سودگرایان از سود مشترک نیست؛ سود مشترکی که از طریق بهینه‌سازی سودهای شخصی و کاهش زیان‌مندی‌ها ایجاد می‌شود. بدین‌سان ترسیم خطِ تمایز میان اجتماع خیر و قرارداد اجتماعیِ سودگرایانه دشوار به‌نظر می‌رسد.