بریده‌هایی از کتاب آرایش دشمن

ـ این نیاز آدم‌ها به اینکه دیگران را متهم به تباه‌کردن هستی‌شان کنند خنده‌دار است. درحالی‌که خودشان خیلی خوب از پس این کار برمی‌آیند. بدون نیاز به کمک کسی!

«دوست داشتن یعنی هردو به یک سو بنگریم.»

هیچ‌چیز نیرومندتر از ذهنی که تحت سیطرهٔ ایمان باشد نیست.

من به دشمن اعتقاد دارم چون هرروز و هرشب او را سرِ راهم می‌بینم. دشمن همانی است که از درونت چیزهایی را که برایت ارزشمندند نابود می‌کند. همانی که انحطاط موجود در هر واقعیتی را بهمان نشان می‌دهد. همانی است که دنائت خودتان و دوستانتان را برایتان آشکار می‌کند. همانی است که در یک روز فوق‌العاده، دلیلِ موجهی برای شکنجه دادنتان می‌یابد. همانی است که حالتان را از خودتان به‌هم می‌زند. همانی است که وقتی نگاهتان به چهرۀ آسمانی یک زن غریبه بیفتد مرگ موجود در آن‌همه زیبایی را بشارت می‌دهد.

بله، زندگی سرشار از دردسرهای کوچکی است که موجب نامعقول‌شدن آن است.

توی دنیا هیچ‌چیز فهم‌ناپذیرتر از چهره‌ها نیست، یا بهتر بگویم، از برخی چهره‌ها: مجموعه‌ای از خطوط و نگاه‌هایی که به‌یکباره تبدیل می‌شود به تنها واقعیت موجود و مهم‌ترین معمای عالمِ هستی که با عطش و ولع به آن می‌نگریم، انگار که برترین پیام بر آن حک شده باشد. تشریحش بی‌فایده است: اگر می‌گفتم موهایش خرمایی و چشم‌هاش آبی بود که بود، چیز زیادی عایدتان نمی‌شد. در رمان‌ها چه چیزْ مشمئزکننده‌تر از این توصیفات اجباری از قهرمانان زن است که در آن‌ها از هیچ رنگ‌ولعابی فروگذار نمی‌کنند؟ انگار که قرار است چیزی را عوض کند. درحقیقت، اگر موهاش بور و چشم‌هاش قهوه‌ای بود هم در اصل ماجرا فرقی نمی‌کرد.

ـ شما دیوانگی را از حد گذرانیده‌اید. ـ من این‌طور فکر نمی‌کنم. ازنظرِ من دیوانه موجودی است که رفتارهایش قابل توضیح نیست. اما من می‌توانم همه‌اش را براتان توضیح بدهم.

من اینجا نیامده‌ام که شما درمانم کنید. آمده‌ام شما را بیمار کنم.

این خاصیت مغز آدمی است: روی جزئیات تمرکز می‌کنی تا مجبور نباشی به اصل بپردازی.

من به دشمن اعتقاد دارم چون هرروز و هرشب او را سرِ راهم می‌بینم. دشمن همانی است که از درونت چیزهایی را که برایت ارزشمندند نابود می‌کند. همانی که انحطاط موجود در هر واقعیتی را بهمان نشان می‌دهد. همانی است که دنائت خودتان و دوستانتان را برایتان آشکار می‌کند. همانی است که در یک روز فوق‌العاده، دلیلِ موجهی برای شکنجه دادنتان می‌یابد. همانی است که حالتان را از خودتان به‌هم می‌زند. همانی است که وقتی نگاهتان به چهرۀ آسمانی یک زن غریبه بیفتد مرگ موجود در آن‌همه زیبایی را بشارت می‌دهد.

ین نیاز آدم‌ها به اینکه دیگران را متهم به تباه‌کردن هستی‌شان کنند خنده‌دار است. درحالی‌که خودشان خیلی خوب از پس این کار برمی‌آیند. بدون نیاز به کمک کسی

پشیمانی خطایی است افزون بر خطای پیشین.

نباید کاری را که بی‌اندازه بی‌نقص بوده دستکاری کرد. نتیجه‌ای جز پشیمانی در پی ندارد.

بدترین چیز این است که شما حتی در اختلالات روانی‌تان هم پرمدعا هستید.

توی دنیا هیچ‌چیز فهم‌ناپذیرتر از چهره‌ها نیست، یا بهتر بگویم، از برخی چهره‌ها: مجموعه‌ای از خطوط و نگاه‌هایی که به‌یکباره تبدیل می‌شود به تنها واقعیت موجود و مهم‌ترین معمای عالمِ هستی که با عطش و ولع به آن می‌نگریم، انگار که برترین پیام بر آن حک شده باشد.

عدالتی وجود ندارد: همیشه تقصیر را گردن بی‌گناه‌ها می‌اندازند.

هیچ قانونی خیال را ممنوع نکرده.

اگر مردم حافظه‌اش را داشتند، صحبت‌های هم را در مورد مسائلی که فکر می‌کردند چیزی ازش نمی‌دانند می‌فهمیدند.

وقتی کسی را دوست داریم توی ذهنمان باهاش حرف می‌زنیم.

این نیاز آدم‌ها به اینکه دیگران را متهم به تباه‌کردن هستی‌شان کنند خنده‌دار است. درحالی‌که خودشان خیلی خوب از پس این کار برمی‌آیند. بدون نیاز به کمک کسی!

ـ کسی که دارد می‌خواند از صد فرسخی پیداست. کسی که می‌خواند ـ که واقعاً می‌خواند ـ اینجا حضور ندارد. شما اینجا بودید آقا.

من به دشمن اعتقاد دارم چون هرروز و هرشب او را سرِ راهم می‌بینم. دشمن همانی است که از درونت چیزهایی را که برایت ارزشمندند نابود می‌کند. همانی که انحطاط موجود در هر واقعیتی را بهمان نشان می‌دهد. همانی است که دنائت خودتان و دوستانتان را برایتان آشکار می‌کند. همانی است که در یک روز فوق‌العاده، دلیلِ موجهی برای شکنجه دادنتان می‌یابد. همانی است که حالتان را از خودتان به‌هم می‌زند. همانی است که وقتی نگاهتان به چهرۀ آسمانی یک زن غریبه بیفتد مرگ موجود در آن‌همه زیبایی را بشارت می‌دهد.

بله، زندگی سرشار از دردسرهای کوچکی است که موجب نامعقول‌شدن آن است. این ناخشنودی‌های جزئی بیشتر از مسائل متافیزیکیْ پوچ بودن هستی را خاطرنشان می‌کنند.

عدالتی وجود ندارد: همیشه تقصیر را گردن بی‌گناه‌ها می‌اندازند.

. چیزی که من در زندگی دوست دارم آزاررسانی مُجاز است. قسمت لذت‌بخش‌تر ماجرا این است که قربانی‌هام حق دفاع از خود را ندارند.

توی دنیا هیچ‌چیز فهم‌ناپذیرتر از چهره‌ها نیست، یا بهتر بگویم، از برخی چهره‌ها: مجموعه‌ای از خطوط و نگاه‌هایی که به‌یکباره تبدیل می‌شود به تنها واقعیت موجود و مهم‌ترین معمای عالمِ هستی که با عطش و ولع به آن می‌نگریم، انگار که برترین پیام بر آن حک شده باشد

توی دنیا هیچ‌چیز فهم‌ناپذیرتر از چهره‌ها نیست، یا بهتر بگویم، از برخی چهره‌ها: مجموعه‌ای از خطوط و نگاه‌هایی که به‌یکباره تبدیل می‌شود به تنها واقعیت موجود و مهم‌ترین معمای عالمِ هستی که با عطش و ولع به آن می‌نگریم، انگار که برترین پیام بر آن حک شده باشد

آن‌وقت چه دلیلی برای خوشبختی داشتید؟ ـ بالاخره یک اتفاق بزرگ برایم رخ داده بود.

فقط اسمِ محبوبمان را هم که بدانیم یعنی کلی چیز برای دوست داشتن داریم. من که هم اسمش را می‌دانستم، هم بدنش را و هم مرگش را.

داد از این بیماریِ دیوانه خواندن کسانی که درکشان نمی‌کنیم! چه ذهن تنبلی!