بریده‌هایی از کتاب خیره به خورشید نگریستن

عالی‌ترین لذت اجتماعی، دوستی است.

تا زمانی که برای خوب زندگی نکردن‌تان به دنبال دلیلی در خارج از خود می‌گردید، هیچ تغییر مثبتی در زندگی‌تان رخ نخواهد داد. اگر روی صندلی قربانی نشسته‌اید و علل بدبختی‌تان را شوهر نادان، رئیسی بداخلاق، عوامل ژنتیکی یا اجبار می‌دانید و مسئولیت‌های خود را به گردن دیگران می‌اندازید، شما در وضعیتی هستید که از آن رهایی نخواهید داشت و به بن‌بست رسیده‌اید. مگر اینکه صندلی خود را عوض کنید روی صندلی مسئول بنشینید. شما و فقط شما مسئول وضعیت زندگی‌تان هستید و تنها شما توان تغییر آن را دارید. حتی اگر شما تحت فشار دیگران و موانعی خارج از خود هستید، باز هم حق استفاده از انتخاب‌های مختلف را دارید و می‌توانید فرصت پیدا کردن راه‌های متفاوت برای مواجهه با آن موانع را به خود بدهید

باورهای درست و کلمات قصار بزرگان، چنان نیستند که فقط یک بار به درد بخورند: تکرار جملات پندآمیز، ضروری است.

۱. آنچه ما مالک آنیم (مادیات) روشنایی کاذب دارند یا بهتر بگویم تنها درِ باغ سبز هستند، شوپنهاور به ظرافت بیان داشته است که جمع‌آوری ثروت و کالا، بی‌انتهاست و هرگز انسان سیری‌ناپذیر را قانع و راضی نمی‌کند. هر چه بیشتر داشته باشیم، تقاض

«بعضی افراد از زندگی وام نمی‌گیرند مبادا به مرگ بدهکار شوند.»

خودآگاهی، والاترین موهبت و به منزلهٔ گنجی است به ارزش زندگی. خودآگاهی همان چیزی است که ما انسان‌ها را از هم متفاوت ساخته است؛ اما این خودآگاهی به بهای گزافی به دست می‌آید و آن «زخمی کشنده» است. زندگی و هستی ما در «سایه» خواهد بود، آنگاه که دریابیم: ما رشد می‌کنیم، شکوفا می‌شویم و پس از آن ناگزیر رو به کاستی می‌رویم، ضعیف می‌شویم و می‌میریم.

فقدان تحمل‌ناپذیر، هر چند بدون آگاهی به بار می‌نشیند. مرگ همه چیز است و هیچ چیز نیست.