بریده‌هایی از کتاب عشق لرزه

رفتار آدم با این بدن بیچاره منصفانه نیست، وقتی خوب کار می‌کنه ازش تشکر نمی‌کنیم و وقتی متوجهش می‌شیم که مریض می‌شه و وقتی هم دردش می‌آد ازش دلخور

زن‌ها فقط اونچه رو که در مردها زنونه‌ست می‌فهمن، و مردها فقط جنبه‌های مردونهٔ زن‌ها رو درک می‌کنن. یعنی باید گفت که هیچ‌کدوم اون یکی رو نمی‌فهمه. اگه بخوای رفتارش رو تعبیر کنی حتماً به اشتباه می‌افتی. دیان: مرد و زن همیشه برای هم غریبه باقی می‌مونن؟ خانم پومره: معلومه، برای همین هم باهم می‌سازن.

همه این فکر بچگانه توسرشونه که عدالتی در کاره. عدالتی که در تار و پود دنیا بافته شده و روزی بالاخره آدم‌های ناباب و رذل رو تو تورش به دام میندازه و به سزای اعمالشون می‌رسونه و برعکس به آدم‌های خوب پاداش می‌ده.

در عشق اغلب اشتباه می‌کنیم، اغلب احساسات ما جریحه‌دار می‌شود و احساس بدبختی می‌کنیم. اما عشق می‌ورزیم و هنگامی‌که در آستانهٔ مرگیم به عقب برمی‌گردیم و به خود می‌گوییم: خیلی رنج کشیده‌ام، گاهی به بیراهه رفته‌ام، اما عشق ورزیده‌ام

خانم نیکولسکو نه من و نه شما انسان‌ها رو نمی‌تونیم عوض کنیم! ولی بااین‌حال می‌تونیم قوانین رو بهتر کنیم، کاری کنیم که کمتر مزورانه باشه. من این گزارش رو تهیه می‌کنم تا مطمئن شم که حق و حقوقتون، سلامتی‌تون و شرافت انسانی‌تون پایمال نمی‌شه.

غرور مسریه. اگه یکی بهش مبتلا بشه اون یکی هم فوراً می‌گیره.

زن‌ها فقط اونچه رو که در مردها زنونه‌ست می‌فهمن، و مردها فقط جنبه‌های مردونهٔ زن‌ها رو درک می‌کنن. یعنی باید گفت که هیچ‌کدوم اون یکی رو نمی‌فهمه. اگه بخوای رفتارش رو تعبیر کنی حتماً به اشتباه می‌افتی.

زن‌ها فقط اونچه رو که در مردها زنونه‌ست می‌فهمن، و مردها فقط جنبه‌های مردونهٔ زن‌ها رو درک می‌کنن. یعنی باید گفت که هیچ‌کدوم اون یکی رو نمی‌فهمه. اگه بخوای رفتارش رو تعبیر کنی حتماً به اشتباه می‌افتی.

پدر و مادرتون از شما خاطرات خیلی قدیمی به یاد دارن، کسانی هستن که در زندگی بدوی‌تون با شما بودن اما نمی‌تونین مطمئن باشین که زیر و بمتون رو می‌شناسن.

دوست داشتن یعنی اولویت دادن به یک نفر، ترجیح دادن. درست برعکس علم و آگاهیه، آدم کور می‌شه.

بدون چاشنی رمز و راز، ابهام، کشمکش برای به دست آوردنش، یک انسان خیلی زود دل آدم رو می‌زنه...

نفرت احساس خوبیه، گرمه، محکمه، مطمئنه، درست برعکسِ عشق، در نفرت آدم شک و تردید به دلش راه نمی‌ده، هرگز.

زن‌ها فقط اونچه رو که در مردها زنونه‌ست می‌فهمن، و مردها فقط جنبه‌های مردونهٔ زن‌ها رو درک می‌کنن. یعنی باید گفت که هیچ‌کدوم اون یکی رو نمی‌فهمه. اگه بخوای رفتارش رو تعبیر کنی حتماً به اشتباه می‌افتی.

ریشارد: اگه احساساتت به من برگرده؟ دیان: ... (با اطمینان) فکر می‌کنم هیچ‌وقت برنمی‌گرده. ریشارد: (یکه خورده است.) چرا؟ دیان: تو تنها علاقهٔ زندگی من بودی. از اونجا که به سختی زیر بار رفتم دوباره دم به تله نمی‌دم. ریشارد: دست بردار! شوخی می‌کنی! دیگه به هیچکی دل نمی‌بندی؟ دیان: نه. ریشارد: نه من، نه کس دیگه؟ دیان: اون‌طوری که با تو بودم، نه... هرگز.

«همهٔ مردها دروغگو، بی‌ثبات، دغل، وراج، دورو، متکبر، بزدل، نفرت‌انگیز و شهوت‌پرست هستند. تمام زن‌ها ریاکار، مکار، خودپسند، کنجکاو و فاسدند. دنیا چاه فاضلابی است بی‌انتها که موجودات عجیب‌الخلقه‌ای در آن می‌خزند و به کوه‌هایی از لجن برمی‌خورند. اما در دنیا چیزی مقدس و باشکوه نیز وجود دارد: پیوند دو موجودِ این‌چنین ناقص و وحشتناک. در عشق اغلب اشتباه می‌کنیم، اغلب احساسات ما جریحه‌دار می‌شود و احساس بدبختی می‌کنیم. اما عشق می‌ورزیم و هنگامی‌که در آستانهٔ مرگیم به عقب برمی‌گردیم و به خود می‌گوییم: خیلی رنج کشیده‌ام، گاهی به بیراهه رفته‌ام، اما عشق ورزیده‌ام. پس من زندگی کرده‌ام، من یک موجود تصنعی ساخته و پرداختهٔ غرور و کسالت نیستم، زیرا که عاشق بوده‌ام.»

زنی که فقط با اتکا به نیروی عشق سرپاست، وقتی این عشق رو ناگهان ازش می‌گیرن، برای اینکه نیفته باید این احساس رو با احساس قوی دیگه‌ای جایگزین کنه، یعنی با نفرت. شما دارین انتقام می‌گیرین.

دیان: ریشارد اگه خودم رو کوچیک می‌کردم و... ریشارد: و چی؟ دیان: ... ازت می‌خواستم... که برگردی؟ ریشارد: (متعجب) این کوچیک شدنه؟ ریشارد مچ دست دیان را فشار می‌دهد. ریشارد: کوچیک بشی؟ متوجه نیستی که اشکال رابطهٔ ما همین بود؟ دیان: غرور، مگه نه؟ من زیادی مغرورم. ریشارد: (ملایم) غرور مسریه. اگه یکی بهش مبتلا بشه اون یکی هم فوراً می‌گیره. دیان: تقصیر منه. ریشارد: این هم از غرورته! تقصیر هر دوی ماست.