بریده‌هایی از کتاب دریاچه مه آلود

اکثر مردم فقط فضا اشغال می‌کنن.

این دنیایی نیست که ما توش زندگی می‌کنیم،

این فکر سال‌ها هر شب بیدار نگهش می‌داشت و مانند نبض داغی پشت پلک‌هایش می‌تپید. باید می‌پرسیدم. باید می‌فهمیدم. ولی هرگز نپرسیده بود، نفهمیده بود و در نهایت همین نابودش کرده بود. در حالت عادی ساعت سه بعدازظهر خانه بود، ولی همسرش تماس گرفته بود تا بگوید یک موقعیت اضطراری در محل کارش پیش آمده و خودش باید بِرِیدی و لیلی را از مدرسه بیاورد. زحمت خاصی نبود... وقت کافی برایش می‌ماند تا کارهای خانه را به پایان