بریده‌هایی از کتاب چای روضه دم

«تکلف گر نباشد خوش توان زیست تعلق گر نباشد خوش توان مرد»

حسین منشأ حرارتی است تمام‌نشدنی و این‌گونه است که حسینیان را خاموش نتوان یافت!

از قدیم‌ترها گفته‌اند چای باید داغ باشد، چای اگر سرد شد، از دهن می‌افتد... چای اگر چای باشد، دست که می‌گیری، حرارتش را تاب نمی‌آوری! آدم لب‌سوز! آدمی نیز اگر حرارت نداشته باشد، اگر در سینه سوز نداشته باشد، از دهان می‌افتد... آدم سرد و بی‌تحرک، دیگر آدم نیست...

«هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست»

«این کتیبه‌های سیاه که بر در و دیوار حسینیه و محل عزاداری نصب کرده‌اند، ما را شفاعت می‌کند.»