بریده‌هایی از کتاب حیوان قصه گو

همان‌طور که شبیه‌سازهای پروازی به‌خلبانان امکان می‌دهند که در امنیت آموزش ببینند، داستان‌ها نیز با امنیت به ما یاد می‌دهند که چگونه با چالش‌های بزرگ دنیای اجتماعی روبه‌رو شویم. داستان مانند یک شبیه‌ساز پروازی ما را به‌درون مسائل حاد مشابهی می‌اندازد که به موازات مسائلی که در واقعیت با آنها روبه‌رو می‌شویم جریان دارند.

قصه برای باز کردن ذهن، کندوکاو در شرایط انسانی، و یا هر چیز ارزشمند دیگری از این دست نیست. ما با قصه حال می‌کنیم.

آنها در یک بررسی به این نتیجه رسیدند که در آزمون‌های توانایی اجتماعی و همدلی، خوانندگان کتاب‌های داستان در مقایسه با کسانی که عمدتاً کتاب‌های غیرداستانی می‌خوانند مهارت‌های اجتماعی بیشتری دارند. آنها دریافتند که علت این امر آن نیست که افراد دارای قابلیت‌های اجتماعی خوب، به‌طور طبیعی جذب داستان می‌شوند

بگذارید تعریفی به‌شما بدهم: انسان یک حیوان قصه‌گوست. هر کجا که می‌رود می‌خواهد پشت سر خود، نه ردّی آشفته، نه یک فضای خالی، بلکه چراغ‌های راهنما و نشانه‌های آرام‌بخش داستان‌ها را برجای گذارد.

داستان به مغز ما اجازه می‌دهد که واکنش در مقابل انواع چالش‌های مهم برای موفقیت را به عنوان نوع بشر تمرین کنیم

همان‌طور که شبیه‌سازهای پروازی به‌خلبانان امکان می‌دهند که در امنیت آموزش ببینند، داستان‌ها نیز با امنیت به ما یاد می‌دهند که چگونه با چالش‌های بزرگ دنیای اجتماعی روبه‌رو شویم. داستان مانند یک شبیه‌ساز پروازی ما را به‌درون مسائل حاد مشابهی می‌اندازد که به موازات مسائلی که در واقعیت با آنها روبه‌رو می‌شویم جریان دارند.

آنها در یک بررسی به این نتیجه رسیدند که در آزمون‌های توانایی اجتماعی و همدلی، خوانندگان کتاب‌های داستان در مقایسه با کسانی که عمدتاً کتاب‌های غیرداستانی می‌خوانند مهارت‌های اجتماعی بیشتری دارند.

در دههٔ ۱۹۵۰، خواب‌شناس فرانسوی، میشل ژووه، دریافت که بسیاری از حیوانات تجربهٔ خواب REM و آتونی (فلج خواب) را دارند. اما آیا آنها واقعاً خواب می‌دیدند؟ ژووه به امید یافتن پاسخ این مسأله تعداد زیادی گربهٔ ولگرد جمع کردو با اره و مته و چاقوی جراحی به جانشان افتاد. مغز گربه‌ها را باز کرد، و پس از مشخص کردن محل ساقه‌های مغز، کار کندوکاو خود را آغاز کرد. ژووه سعی می‌کرد توان سدکنندگی آتونی گربه‌ها را از بین ببرد. استدلال او این بود که اگر گربه‌ها خواب ببینند، علایم حرکتی باید از مغز به عضلات برسد، و گربه‌ها باید خواب‌هایشان را به اجرا درآورند. او ناگزیر بود با آزمون و خطا آن قدر به‌ساقهٔ مغز گربه‌ها آسیب بزند که دستگاه آتونی را تخریب کند، بدون آن‌که خود گربه‌ها را معلول کند یا بکشد.