بریده‌هایی از کتاب قتل های الفبایی

هیچ چیز وحشتناکتر از این نیست که به کسانی که به تو نزدیک و برایت عزیز هستند با دیده شک و تردید نگاه کنی ...

ــ تو به چی می‌گویی گناه نابخشودنی؟ ــ نادیده گرفتن بدیهیات.

برای کسی که سعی می‌کند موضوعی را از دیگران پنهان نگه دارد، هیچ چیز خطرناکتر از حرف زدن نست. «حرف زدن» ــ همان طور که یک پیرمرد فرانسوی یک بار به من گفت ــ اختراع انسانها برای جلوگیری از فکرکردن است. درضمن، ابزاری بدون خطاست برای کشف اسراری که انسان سعی می‌کند پنهان کند

قیافه یک زن از نظر شما اهمیتی ندارد؟ ولی این از همه مهمتر است. سرنوشت آنها اغلب در گرو همین است

«حرف زدن» ــ همان طور که یک پیرمرد فرانسوی یک بار به من گفت ــ اختراع انسانها برای جلوگیری از فکرکردن است.

یک ماهیگیرِ ماهر می‌داند که برای هر ماهی از چه طعمه‌ای استفاده کند.

«حرف زدن» ــ همان طور که یک پیرمرد فرانسوی یک بار به من گفت ــ اختراع انسانها برای جلوگیری از فکرکردن است.

دیوانه را جدی باید گرفت دوست عزیز. آدم دیوانه موجود خیلی خطرناکی است.

خداوند در عرش نشسته و دنیا در امن و امان است. شیفته این جمله بود. فقط گاهی وقت‌ها به نظرش درست نمی‌آمد ...

یک دیوانه هم مانند یک عاقل برای کاری که انجام می‌دهد ــ با توجه به طرز فکر ویژه و جهت‌دار خودش ــ دلیل و منطق دارد.

انسان وقتی فرصتی برای ابراز وجود و تشریح شخصیت خود به دست می‌آورد، نمی‌تواند مقاومت نشان دهد و جلو زبانش را بگیرد. و هر بار خودش را لو می‌دهد.

یعنی به نظر تو من چه کار باید بکنم دوست عزیز؟ تحقیقات عادی را که پلیس بهتر از من انجام می‌دهد. تو همیشه اصرار داری که من مثل سگ این طرف وآن طرف بدوم.

خداوند در عرش نشسته و دنیا در امن و امان است.

فکر می‌کنم دفعه بعد که به انگلستان بیایم، سبیلهایت هم مصنوعی باشند. یا نکند الآن هم هستند؟! پوآرو از این حرف یکه خورد. او همیشه به سبیلهایش حساس بود و فوق‌العاده به داشتنشان افتخار می‌کرد. این حرف من به او برخورد. ــ نه، نه. دوست عزیز. شکر خدا تا آن موقع خیلی مانده. سبیل مصنوعی! خیلی وحشتناک است! و محکم آنها را کشید که به من بفهماند اصل هستند. گفتم: ــ آره، هنوز شکیل هستند. ــ بله که شکیل هستند. من در تمام لندن کسی را ندیده‌ام که سبیلش به این خوبی باشد.

بین چیزی که آدم می‌گوید و چیزی که آنها از قول آدم می‌نویسند، تفاوت از زمین تا آسمان است.

«حرف زدن» ــ همان طور که یک پیرمرد فرانسوی یک بار به من گفت ــ اختراع انسانها برای جلوگیری از فکرکردن است.

دانلد فریزر کمی با تردید به پوآرو نگاه کرد و گفت: ــ شما کی هستید؟ از افراد پلیس نیستید؟ پوآرو گفت: ــ من از پلیس بهتر هستم. او بدون اینکه بخواهد بی‌جهت از خودش تعریف کرده باشد این حرف را زد. از نظر خودش، عین حقیقت بود.

گفت: ــ من از جنگ خوشم نمی‌آید. مردی که کنارش نشسته بود رو به او کرد و گفت: ــ من از طاعون، بیماری خواب، قحطی و سرطان خوشم نمی‌آید ... اما به هرحال اتفاق می‌افتند.

ــ نه، نه. هزار بارِ دیگر هم می‌گویم: نه! هیچ چیز بدتر از این نیست که در محیطی مملو از سوءظن زندگی کنی، چشمانی را ببینی که عشق و محبت در آنها به ترس و نگرانی تبدیل شود ... هیچ چیز وحشتناکتر از این نیست که به کسانی که به تو نزدیک و برایت عزیز هستند با دیده شک و تردید نگاه کنی ... نفرت‌انگیز است، خفقان‌آور است. نه، لااقل «اِی. بی.سی.» قرار نیست زندگی بی‌گناهی را خراب کند.

پوآرو با لحنی جدی گفت: ــ کاملا درست است مادموازل. فاش شدن اسرار این قتلها تماماً در گرو توصیفی است که شما از قاتل می‌کنید؛ چون بدون شک او قاتل بوده! از آنهایی نبوده که توجه شما را جلب کند. بله، در این مورد شکی نیست ... شما قاتل را توصیف کردید.

آقای کاست فوراً گفت: ــ دوشیزه لی‌لی، هیچ‌وقت شده احساس کنی انگار می‌خواهد حادثه بدی برایت اتفاق بیفتد؟ اصلا به این‌جور چیزها عقیده داری؟

در این مهمانخانه فوق‌العاده مدرن، می‌شود مرغها را هم گول زد تا تخم چهارگوش بگذارند.

می‌دانی دوست عزیز، اگر سلولهای خاکستری مغز بیکار بمانند، زنگ می‌زنند، می‌پوسند.

مثل یک آدم عاقل! من نیرویم را از مغزم می‌گیرم هستینگز، نه از پاهایم! تمام مدتی که من به نظر تو بیکار نشسته‌ام، دارم فکر می‌کنم.

هیچ چیز وحشتناکتر از این نیست که به کسانی که به تو نزدیک و برایت عزیز هستند با دیده شک و تردید نگاه کنی ... نفرت‌انگیز است

کلمات، مادموازل، فقط ظاهر عقاید ما را نشان می‌دهند.