بریده‌هایی از کتاب تاملی بر زندگانی و سخنان امام حسن عسگری (ع)

خواستم نامه ای به امام عسکری (ع) نوشته و از محضر آن امام همام (ع)، چند دیناری طلب نمایم؛ اما شرم و حیا مانع از آن شد. هنگامی که به خانه ام آمد، امام حسن عسکری (ع) برایم صد دینار فرستاد و در نامه ای چنین فرمود: "إذا کانَت لَکَ حاجَةٌ، فلا تَستَحیِ وَ لاتَحتَشِم وَ اطلُبهَا فَإنَّک تَرَی ما تُحِبُّ إن شاءَ اللهُ تَعَالَی". ترجمه: "اگر نیازی داشتی، حیا مکن و شرمگین مباش و آن را درخواست کن؛ چرا که آنچه دوست می داری، خواهی دید ان شاء الله [حاجت و خواسته ات نزد ما انجام می شود]".

فراوان به یاد خدا باشید و مرگ را بسیار یاد کنید و بر شما باد به تلاوت قرآن و صلوات بر پیامبر «ص»؛ چرا که صلوات بر رسول خدا «ص»، ده حسنه است. آنچه شما را بدان فراخواندم [و اندرز دادم] حفظ و حراست کرده [و بدان عمل نمایید و پایبند باشید] و من شما را به خدا می سپارم و بر شما درود می فرستم".

رسول خدا (ص) فرمود: خدا را شاهد می گیرم از جبرئیل شنیدم که اظهار داشت: به خدا سوگند از میکاییل شنیدم که گفت: به خدا سوگند از اسرافیل شنیدم که گفت: خداوند تبارک و تعالی فرموده است: "شَارِبُ الخَمرِ کَعَابِدِ الوَثَنِ". ترجمه: "کسی که شراب می نوشد، همانند کسی است که بت می پرستد

"مِنَ التَّواضُعِ السَّلامُ عَلَی کُلِّ مَن تَمُرُّ بِه وَ الجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ المَجلِسِ". ترجمه: "[از جمله نمودهای تواضع و فروتنی این است که] بر هر کس می گذری، سلام کنی و [در مجلسی که وارد می گردی]، در جایی بنشینی که پایین است [و در مکانی بنشینی که دون شأن توست و از این که در جای پایین تر و فروتر بنشینی، ناراحت نشوی]".

از پیشوای یازدهم شیعیان حضرت عسکری (ع) نقل گردیده است: "لاتُمَارِ فَیَذهَب بَهَاؤُک وَ لاتُمازِح فَیُجتَرَی عَلَیکَ". ترجمه: "بحث [و جدل] مکن که ارزش و بهایت می رود [و با مجادله های بیهوده، احترامت اندک گردیده و جایگاهت تباه می گردد] و مزاح مکن که [دیگران] نسبت به تو جرات یافته [و افراد نادان به بهانهٔ مزاح و شوخی، احترامت را می شکنند]".

مرحوم اربلی از "محمد بن ربیع شیبانی" چنین نقل کرده است: در منطقهٔ اهواز، با گروهی از ثانویة (که قایل به دوگانگی جهان بوده و دو مبدأ برای جهان قایل بودند)، مناظره کرده و با آنان به گفتگو برخاستم؛ سخنان آنان در جانم تاثیر گذاشت و قلبم بدان متمایل گردید و مدتی بدان فکر می کردم. زمانی که به سامرا بازگشتم، در کنار خانهٔ احمد بن خصیب نشسته بودم که ابو محمد (ع) خارج گردید. با انگشست سبابهٔ خویش به من اشاره کرد و فرمود: "أحَدٌ، أحَدٌ، فَوَحِّدهُ". ترجمه: "خداوند یگانه است؛ یکتاست؛ خدا را یگانه بدان [و برای ذات اقدس ربوبی، شریکی قایل مشو و به سخنان باطل ثنویه ها گوش فرا مده]". من نیز از شدت شگفتی، مدهوش شدم.

امام عسکری (ع) در کودکی در چاه آبی افتاد. پدرش امام ابو الحسن (ع) در آن هنگام مشغول نماز بود و زنان نیز شیون می کردند. هنگامی که نماز امام هادی (ع) به پایان رسید، فرمود: مشکلی نیست. کسانی که شاهد این ماجرا بودند، مشاهده کردند آبِ چاه بالا آمده و امام حسن عسکری (ع) سالم است و با آب بازی می کند.