بریده‌هایی از کتاب گنجشک‌ها سنگ می‌خورند

گاهی فکر می‌کنم چقدر زود دست‌هایم رنگ زندگی گرفت من خواب‌های خوبی برای کودکی‌هایم دیده بودم و آرزوهای بلندی داشتم که هیچ وقت از دیوار کوتاه این خانه بیرون نرفت مثل درخت وسط حیاطمان که محکم بر جای خود ماند و پیر شد .

پاییز زنی تنهاست گاهی در گوشه‌ای کز می‌کند و تمام کودکی‌اش را بغل می‌گیرد می‌ترسد باد آرزوهایش را برگ برگ به خاک بسپارد.

پاییز بادبادکی ست در هوا برای دست‌های کودکی با چشم‌های خیس

گاهی فکر می‌کنم چقدر زود دست‌هایم رنگ زندگی گرفت من خواب‌های خوبی برای کودکی‌هایم دیده بودم و آرزوهای بلندی داشتم که هیچ وقت از دیوار کوتاه این خانه بیرون نرفت

پاییز ‫بهشتی‌ست رنگی ‫در باور ساده‌ی گنجشک‌ها

به فرزندم یاد داده‌ام ‫حرف‌های خانه را بیرون نبرد ‫با باد پاییزی ‫که از گوشه‌ی پنجره به اتاق سر زده ‫چه کنم ؟!

‫به تو که فکر می‌کنم ‫تمام واژه‌هایم را ‫تک ‫تک ‫در سلول‌های انفرادی مغزم ‫تنها می‌گذارم