بریده‌هایی از کتاب طعم گس خرمالو

ملوک خانم می‌گفت «عادت می‌کنی خواهر. آدمیزاد به همه چی عادت میکنه.»

نیم ساعتی که گذشت ترانه سردش شد. چند بار خواست بگوید «نمیریم؟» اما یاد ژان افتاد که آن وقت‌ها مدام به مینوش می‌گفت «بدترین کار شما زن‌ها پیله کردن به مردهاست! اگه زن‌ها می‌فهمیدند مردها گاهی احتیاج به تنهایی دارند، دنیا جای قابل تحمل‌تری می‌شد!» از کنار مراد بلند شد راه افتاد.

آقای کمالی به مادر حسن گفت «برای من زیادی جوون نیس؟» پیرزن گفت «چه حرفا! بابای خدا بیامرزم تو شصت‌سالگی دختر هفده‌ساله هوو آورد سر مادرم.» آقای کمالی انگار خیالش راحت شد. با دست زد روی شانهٔ حسن و گفت «سر و سامون که بگیرم واسه حسن آقا هم دست بالا می‌کنیم.»

«نمی‌فهمم چای دم کردن چه زحمتی داره؟ تفاله را می‌ریزی توی آبکش مخصوص، قوری را چند بار زیر شیر آب گرم آب می‌کشی، با اسفنج و مایع ظرفشویی توی قوری را چند بار می‌شوری که لکه‌های چای قبلی پاک بشه، بعد قوری را خشک می‌کنی، چای خشک توش می‌ریزی و ــ همین!»