بریدههایی از کتاب برگزیده پیام قرآن (جلد اول)
۴٫۲
(۱۰)
«آیا به بعضی از دستورات کتاب خدا ایمان میآورید، و به بعضی کافر میشوید؟!»
F313
چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آنکه خیر شما در آن است؛ و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرّ شما در آن است
منمشتعلعشقعلیمچکنم
هر کار را با نام خدا آغاز کنیم، و فضای روح و جان خویش را با نامش عطرآگین سازیم.
F313
هیچ مسلمانی نمیتواند مسلمان راستین باشد مگراینکه قرآن رادلیل راه خوددرهمه شئون زندگی قراردهد.
mamal123
«رحمان» کسی است که رحمتش عام است، و همگان را شامل میشود، در حالی که «رحیم» به کسی گفته میشود که رحمتش خاص است، بنابراین رحمانیت خداوند سبب شده است که فیض نعمتش دوست و دشمن، ومؤمن و کافر را شامل شود؛ ولی رحیمیت او ایجاب میکند که مؤمنان را مشمول مواهب خاصّی در دنیا و آخرت قرار دهد.
F313
ریشه هرگونه تحوّل اساسی در اجتماعات بشری را باید در انقلاب فکری و فرهنگی جستوجو کرد.
منمشتعلعشقعلیمچکنم
قسمت پنجم از کفر، کفر به معنای ناسپاسی نعمت است؛ همانگونه که خداوند فرموده: (لَئِنْ شَکرْتُمْ لاََزِیدَنَّکمْ وَلَئِنْ کفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ) ؛ «اگر شکرگزاری کنید، (نعمت خود را) بر شما افزون خواهم کرد؛ و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!»
F313
قرآن با انواع بیانات صریح، ظاهر، و کنایی، پیروان خود را به فراگیری علم ودانش و شناخت رازهای هستی و اسرار عالم آفرینش دعوت میکند.
mamal123
دوزخیان جاهلاناند
(وَقَالُوا لَوْ کنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ * فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقآ لاَِصْحَابِ السَّعِیرِ) ؛ «و میگویند: اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقّل میکردیم، در میان دوزخیان نبودیم. ـ این جاست که به گناه خود اعتراف میکنند؛ دور باشند دوزخیان (از رحمت خدا) !»
منمشتعلعشقعلیمچکنم
کار و برنامه ما هرچه باشد فانی و ناپایدار است، محدود و کوچک است؛ امّا هنگامی که آن را به ذات پاکی پیوند میدهیم که پایدار و جاویدان و نامحدود وبیانتها است، رنگ او را به خود میگیرد، و از عظمت و جاودانگی او بهرهمند میشود و این است رمز بسم اللّه در آغاز هر کار!
F313
(وَقُلْ رَّبِّ زِدْنِی عِلْمآ) ؛ «بگو: پروردگارا! علم مرا افزون کن» .
این آیه میگوید حتی پیغمبر اکرم (ص) با آن مقام علم عظیم باز مأمور بود علم بیشتری را طلب کند، و این نشان میدهد که انسان در هیچ مرحله از عمر فارغ التحصیل نمیشود.
(قَالَ لَهُ مُوسَی هَلْ أَتَّبِعُکَ عَلَی أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدآ) ؛ «موسی به او گفت: آیا (اجازه میدهی) از تو پیروی کنم تا از آنچه به تو تعلیم داده شده و مایه رشد وصلاح است، به من بیاموزی؟» .
به این ترتیب موسی (ع) آن پیامبر اولوالعزم مأمور میشود که در برابر خضر (ع) زانو زند، و همچون یک شاگرد از او درس بیاموزد.
sepehr
معروف این است که «رحمان» کسی است که رحمتش عام است، و همگان را شامل میشود، در حالی که «رحیم» به کسی گفته میشود که رحمتش خاص است، بنابراین رحمانیت خداوند سبب شده است که فیض نعمتش دوست و دشمن، ومؤمن و کافر را شامل شود؛ ولی رحیمیت او ایجاب میکند که مؤمنان را مشمول مواهب خاصّی در دنیا و آخرت قرار دهد.
.
باید مفهوم «بسم اللّه» در روح و جان انسان پیاده شود، به هنگامی که این جمله را بر زبان جاری میکند تمام وجود خویش را در پناه خدا ببیند؛ و از ذات پاکش با تمام هستی خویش مدد طلبد
.
قرآن مجید با استفاده از جمله «اعلموا» (بدانید) دعوت صریح به فراگیری علم شده است که نمونههایی از آن را ذیلا میخوانیم.
۱. (فَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ عَزِیزٌ حَکیمٌ) ؛ «بدانید (گریزی از مجازات الهی نخواهید داشت،) زیرا خداوند توانا و حکیم است» .
۲. (اعْلَمُوا أَنَّ اللهَ یحْیِ الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا) ؛ «بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده میکند» .
sepehr
(کتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیکَ مُبَارَکٌ لِیدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَلِیتَذَکرَ أُوْلُوا الاَْلْبَابِ) ؛ «این کتابی است پر برکت که بر تو نازل کردهایم، تا در آیات آن تدبر کنند و خردمندان متذکر شوند» .
در آیه هدف از نزول قرآن را تدبر بیان کرده؛ تا مردم تنها به خواندن آیات به عنوان یک سلسله کلمات مقدّس قناعت نکنند، و هدف نهایی را به دست فراموشی نسپارند. و این دعوتی است عام بهسوی اندیشیدن،
sepehr
در حدیثی از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمود: «بِسم اللّه الرَّحمن الرَّحیم أَقْرَبُ اِلی اِسمِ اللهِ الأَعَظَمِ مِنْ ناظِرِ الْعَینِ اِلی بَیاضِها؛ بسم الله الرحمن الرحیم به اسم اعظم خدا نزدیکتر است از مردمک چشم به سفیدی آن» !
.
کار و برنامه ما هرچه باشد فانی و ناپایدار است، محدود و کوچک است؛ امّا هنگامی که آن را به ذات پاکی پیوند میدهیم که پایدار و جاویدان و نامحدود وبیانتها است، رنگ او را به خود میگیرد، و از عظمت و جاودانگی او بهرهمند میشود و این است رمز بسم اللّه در آغاز هر کار!
.
«رحمان» کسی است که رحمتش عام است، و همگان را شامل میشود، در حالی که «رحیم» به کسی گفته میشود که رحمتش خاص است، بنابراین رحمانیت خداوند سبب شده است که فیض نعمتش دوست و دشمن، ومؤمن و کافر را شامل شود؛ ولی رحیمیت او ایجاب میکند که مؤمنان را مشمول مواهب خاصّی در دنیا و آخرت قرار دهد.
Bahar Abdalvand
حجم
۵۴۲٫۹ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۵
تعداد صفحهها
۶۳۰ صفحه
حجم
۵۴۲٫۹ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۵
تعداد صفحهها
۶۳۰ صفحه
قیمت:
رایگان