بریده‌هایی از کتاب زندگی دروغین آدم بزرگ ها

گفت: «تمام کارهایی که جولیانا می‌کنه به خاطر اون می‌کنه.» «خب، این قشنگ نیست؟» «به نظر تو برده بودن قشنگه؟» «به نظر من دوست داشتن قشنگه.» «حتی اگه اون دوستش نداشته باشه.» «تو از کجا می‌دونی که دوستش نداره.» «خود جولیانا می‌گه. می‌گه امکان نداره که روبرتو دوستش داشته باشه.» «همهٔ آدم‌هایی که کسی رو دوست دارن می‌ترسن که اون دوستشون نداشته باشه.» «اگه یکی باعث بشه که تو مضطرب زندگی کنی، اون‌طور که جولیانا داره زندگی می‌کنه، چه لذتی داره دوست داشتن؟»

دروغ، دروغ... آدم‌بزرگ‌ها آن‌ها را ممنوع می‌کنند، ولی خودشان تا می‌توانند دروغ می‌گویند.

ای کاش می‌توانستم واقعاً خودم را گم کنم. خودم را جا بگذارم، مثل یک چتر، و دیگر هیچ چیزی از خودم ندانم

می‌خواستم خودم را از خودم بیرون برانم، انگار که بخواهم خودم را بالا بیاورم.

«شاید بابا بایستی سرش به کارش خودش می‌بود.» «هیچ‌کس نباید سرش به کار خودش باشه، اگر کسی توی دردسر باشه.» «درسته.»

«تمام کارهایی که جولیانا می‌کنه به خاطر اون می‌کنه.» «خب، این قشنگ نیست؟» «به نظر تو برده بودن قشنگه؟» «به نظر من دوست داشتن قشنگه.»

همیشه رفتارهای محبت‌آمیزشان به‌قدری ساختگی بود که برای من حاصلی جز ناراحتی از تماس‌های اجباری نداشت

ولی افکار آدم گاهی یک نیروی نهفته را رها می‌کنند و به تصاویری برخلاف میل تو چنگ می‌زنند و آن‌ها را در کسری از ثانیه هل می‌دهند جلوی چشم‌هایت.

«احتمال داره زندگی باعث بشه تو فرار کنی، موقعی که بیهوده است.» «زندگی باعث فرارم می‌شه، موقعی که عذاب‌آوره.»

می‌خواستم خودم را از خودم بیرون برانم، انگار که بخواهم خودم را بالا بیاورم.

«احتمال داره زندگی باعث بشه تو فرار کنی، موقعی که بیهوده است.» «زندگی باعث فرارم می‌شه، موقعی که عذاب‌آوره.»

ولی افکار آدم گاهی یک نیروی نهفته را رها می‌کنند و به تصاویری برخلاف میل تو چنگ می‌زنند و آن‌ها را در کسری از ثانیه هل می‌دهند جلوی چشم‌هایت.