بریده‌هایی از کتاب برف های کلیمانجارو

استعدادش را خودش با استفاده نکردن از آن نابود کرده است، با خیانت به خودش و باورهایش، با زیاده‌روی در می‌گساری و کند کردن تیزی ادراکش، با تنبلی، با ول گشتن، با بزرگ‌نمایی، با غرور و تعصب و با کلاه‌برداری.

اگر او با دروغ زندگی کرده، باید تلاش کند با همان دروغ هم بمیرد.

از کنار کافه‌ای می‌گذشت که چشمش افتاد به آن شاعر آمریکایی که یک دسته نعلبکی روی هم چیده بود و قیافهٔ بر ما مگوزید گرفته بود.

فکر کرد خودش از پس هر چیزی برمی‌آید، چون اگر به چیزی اهمیت ندهد از آن صدمه نمی‌بیند.

صاحب هتل تریبرگ آن فصل، کار و بارش سکه بود. جای خیلی باصفایی بود و با هم دوست شده بودیم. سال بعد تورم سنگین بود و پولی که او سال قبلش درآورده بود برای خرید لوازم راه انداختن هتل کفایت نمی‌کرد و او از شدت ناراحتی خودش را حلق‌آویز کرد.

از آپارتمان فقط خانهٔ زغال‌فروش و هیزم‌شکن را می‌دیدی.

قبلاً با هم بحث کرده بودند که خداوند هیچ دردی را که آدم طاقت نیاورد نصیب او نمی‌کند و یکی هم می‌گفت درد یک جایی متوقف می‌شود و آدم را خود به خود از حال می‌برد

«عشق یک تپهٔ تاپاله است، من هم خروسی هستم که روی آن می‌خواند.»

به نظر او پولدارها نژاد خاص و خیلی قشنگی بودند و وقتی فهمید که نیستند فرو ریخت، درست مثل چیزهای دیگری که او را به هم ریخت.

به نظر او پولدارها نژاد خاص و خیلی قشنگی بودند و وقتی فهمید که نیستند فرو ریخت

با این زن زیاد دعوا نمی‌کرد، ولی با زن‌هایی که دوستشان داشت از بس دعوا می‌کرد که همیشه آخرش همه چیز را خراب می‌کرد. زیادی دوستشان داشت و زیادی متوقع بود و همه چیز را از میان می‌برد

هری گفت: «عشق یک تپهٔ تاپاله است، من هم خروسی هستم که روی آن می‌خواند.» زن گفت: «اگر قرار است بروی، آیا لازم است هر چیزی را پشت سر می‌گذاری از بین ببری؟ یعنی آیا همهٔ چیزهایی را که داری باید با خودت ببری؟ آیا باید هم اسبت را بکشی و هم زنت را و هم زین و زرهت را از بین ببری؟»

مری فم دو مناژ به روزی هشت ساعت کار اعتراض می‌کرد و می‌گفت: «شوهر اگر تا ساعت شش کار کند سر راه فقط یک‌کمی مست می‌شود، زیاد ولخرجی نمی‌کند. اگر فقط تا ساعت پنج کار کند هر شب مست می‌کند، خب به این ترتیب پولی نمی‌ماند. کسی که از کاهش ساعت کار ضرر می‌کند زن یک مرد کارگر است.»

هری یک تیر بزن خلاصم کن. محض رضای خدا مرا بکش. قبلاً با هم بحث کرده بودند که خداوند هیچ دردی را که آدم طاقت نیاورد نصیب او نمی‌کند و یکی هم می‌گفت درد یک جایی متوقف می‌شود و آدم را خود به خود از حال می‌برد.

کلیمانجارو کوه برف‌پوشی است به ارتفاع ۶۵۷۰ متر که بلندترین قلهٔ آفریقاست. قلهٔ غربی آن نگایه نگای ماسایی نام دارد. نزدیک قلهٔ غربی لاشهٔ خشکیده و یخ‌زدهٔ پلنگی افتاده است. معلوم نیست پلنگ در آن ارتفاع چه می‌کرده و دنبال چه بوده.

مردم توی برف راه افتادند تا سرانجام در آن سیاه زمستان یخ زدند و مردند.

وقتی برف نمی‌بارید بساط قمار به راه بود.

مرد گفت: «این تخم سگ هر شب از اینجا رد می‌شود. دو هفته است هر شب.»

لازم نیست آدم چیزی را که می‌فهمد دوست داشته باشد.

خداوند هیچ دردی را که آدم طاقت نیاورد نصیب او نمی‌کند

زن‌ها چقدر کم‌عقل‌اند. این را از کجا درآوردی؟ علم غیب داری؟

«دهانت چه بوی گندی دارد، تخم‌سگ بوگندو!»

عجیب است که وقتی خسته باشی، آسان می‌شود.