بریده‌هایی از کتاب راهنمای مغزهای عصبانی

باور غلط: شناسایی خشم آسان است. واقعیت: خشم در بعضی افراد خیلی واضح است، ولی بعضی دیگر احساساتشان را پنهان می‌کنند. بعضی هم به‌جای ابراز احساسات، به خودشان آسیب می‌زنند یا گوشه‌گیر می‌شوند و خود را از خواب‌وخوراک می‌اندازند.

باور غلط: اگر خشم خود را نادیده بگیرید، خشمگین نمی‌شوید. واقعیت: اگر خشم را سرکوب کنید، بعداً در قالب یک مکانیزم سازگاریِ ناسالم یا دعوا و پرخاش بروز می‌کند.

باور غلط: مصرف موادمخدر و نوشیدن الکل در افراد سبب عصبی‌شدن آن‌ها می‌شود. واقعیت: مواد روان‌گردان سبب می‌شود احساسات و تفکرات پنهان خود را بروز دهید، ولی هیچ موادی نمی‌تواند کسی را عصبی کند.

گاهی خشم می‌تواند نیرویی مثبت باشد. خشم به ما انگیزه می‌دهد تا دربرابر تهدید از خود محافظت کنیم. خشم سالم به‌نفع ماست. تغییرات اجتماعی غالباً بر اثر خشم اخلاقی ایجاد می‌شوند. ممکن است خشم یک مکانیزم سازگاری در شرایط پرتنش باشد. اگر دربرابر بی‌عدالتی‌های دنیا بی‌تفاوت باشیم و دست روی دست بگذاریم، نسل انسان چندان دوام نخواهد آورد.

«خشم بیمارگونه، واکنشی افراطی دربرابر شخص یا شرایطی است که تهدید یا خطر حقیقی‌ای محسوب نمی‌شود.» این خشم بسیار مخرب است. اگر این‌گونه عصبانی می‌شوید، باید به‌فکر تغییر باشید.

باور غلط: خشم یک ویژگی شخصیتی یا عادت است و قابل درمان نیست. واقعیت: خوشبختانه چنین نیست. افراد عصبی می‌توانند روش‌های جدید و بهتری برای مدیریت خشم خود یاد بگیرند.