بریده‌هایی از کتاب خوب مثل مرده ها

بعضی وقت‌ها باید بیرون از حوزه قانون دنبال عدالت بگردیم.

«دنیا بدون اون جای بهتر و امن‌تریه.»

«اگه قرار باشه بین خودم و تو یکی رو انتخاب کنم، خودم رو فدات می‌کنم.»

دستگاه‌ها دروغ نمی‌گویند، این کار مختص انسان‌هاست.

گاهی در این شهر اتفاق‌های خوب هم می‌افتد.

بهم گفت بعضی وقت‌ها باید بیرون از حوزه قانون دنبال عدالت بگردیم. حق با اون بود.

زمان برای آدم وحشت‌زده جور دیگری می‌گذرد؛ یک عمر در چند ثانیه طی می‌شود و برعکس.

این آخرین بار بود. این یک ساعت پُر از لحظه‌های آخر بود

«نظام عدالت قضایی ما کاستی‌های سازمانی جدی دارد...»

«خیلی بده که یه نفر چیزی توی نوشیدنیت بریزه و زندگیت رو نابود کنه، مگه نه؟»

انگار الان تمام زندگی‌اش در مرگ خلاصه شده بود.

شاید فقط وقتی از قانون فاصله می‌گیریم، عدالت رو پیدا می‌کنیم. باید از اداره‌های پلیس و آدم‌هایی مثل تو دور بشیم.

دستگاه‌ها دروغ نمی‌گویند، این کار مختص انسان‌هاست.

کسانی که بتواند دلگرم به حضورشان باشد و همان‌قدر که پیپ برایشان ارزش قایل است، به او اهمیت بدهند. افرادی که اگر ناپدید شد، دنبالش بگردند.

حالا از همه‌چیز می‌ترسید. قلبش گوش‌به‌زنگ بود و بی‌جهت احساس خطر می‌کرد. اگر دلش می‌خواست، می‌توانست صدای شلیک گلوله را در پس هر صدایی بشنود. از شب وحشت داشت، نه از تاریکی. حتی می‌ترسید به دست‌های خودش نگاه کند. در هم شکسته بود.

حتی اگر مجبور بود خودش را روی زمین بکشد، حتی وقتی حفره قلبش زیادی بزرگ می‌شد و توانش را می‌گرفت، باید حرکت می‌کرد.

وحشت در پس سرش اسیر نبود. همه‌جا بود؛ در چشم‌ها و گوش‌های بسته‌اش، در ضربان تند قلبش، در پوست حساس مچ‌ها و خمیدگی شانه‌هایش، در حفره شکمش و اعماق روحش. خالص و درونی بود. هیچ‌وقت این‌قدر نترسیده بود. مشخص بود. هر لحظه ممکن بود جانش را از دست بدهد.

می‌توانست این حس را داخل شیشه بریزد تا مدتی آن را داشته باشد؟ کاش می‌شد وجودش را با چیزهای خوب پُر می‌کرد و رطوبت خون روی دست‌هایش را نادیده می‌گرفت! کاش وقتی لیوانی را روی میز می‌گذاشت، صدایش را با شلیک گلوله اشتباه نمی‌گرفت! کاش احساس نمی‌کرد با هر بار پلک زدن، آن نگاه مرده در تاریکی منتظرش است! اوه، زیادی دیر شده بود.

بعضی وقت‌ها باید بیرون از حوزه قانون دنبال عدالت بگردیم.

ریشه ماجرا بود. پایان و آغاز. هیولایی در دل تاریکی، آفریننده، منبع. همه‌چیز به او برمی‌گشت.

آغاز کار همان نقطه پایان بود و پایان کار همان نقطه آغاز

می‌فهمم چرا از من متنفرند. خودم هم از خودم بدم می‌آید.

بعضی وقت‌ها باید بیرون از حوزه قانون دنبال عدالت بگردیم.

شاید فقط وقتی از قانون فاصله می‌گیریم، عدالت رو پیدا می‌کنیم.

«می‌دونی چارلی گرین یکی از مهم‌ترین درس‌های زندگی رو یادم داد؟ بهم گفت بعضی وقت‌ها باید بیرون از حوزه قانون دنبال عدالت بگردیم. حق با اون بود.» نگاهی به هاکینز انداخت که دست‌به‌سینه آنجا ایستاده بود و از خودش در مقابل نگاه پیپ محافظت می‌کرد. «راستش به نظرم به اندازه کافی جلو نرفت. شاید فقط وقتی از قانون فاصله می‌گیریم، عدالت رو پیدا می‌کنیم. باید از اداره‌های پلیس و آدم‌هایی مثل تو دور بشیم. کسایی که الکی می‌گن بقیه رو درک می‌کنن.»

مجبور نیستی چیزی رو ثابت کنی. به خودت اعتماد کن.

دوستت دارم. همیشه توی قلبمی. حالا هر چقدر سکته‌م بدی یا اعصابم رو به هم بریزی.

آرزو کرد می‌توانست نیمی از دردش را جذب کند. کاش نیمی از تمام احساسات بدش را می‌گرفت تا جا برای اتفاقات خوب باز می‌شد.

اگه فرصتش را پیدا می‌کرد تمام آن لحظات را پس می‌گرفت.