بریده‌هایی از کتاب داستان های یک روانشناس

یکی از توانایی‌هایی که فرزندان ما به دلیل انتزاعی شدن هوش پیدا می‌کنند، این است که می‌توانند احتمالات و حالات مختلف هر چیز را در نظر بگیرند، پس قادرند دنیایی آرمانی را در ذهن خود مجسم کنند. آن‌ها می‌توانند نظام‌های خانوادگی، مذهبی، سیاسی و اخلاقی دیگری را تجسم کنند و دنیای بی‌نقصی را در نظر بگیرند که در آن بی‌عدالتی و تبعیض وجود ندارد. اختلاف بین آرمان‌گرایی نوجوانان و واقع‌گرایی بزرگسالان موجب تنش بین والد و فرزند می‌شود. آن‌ها با تجسم خانواده‌ای بی‌عیب و نقص که والدین آن‌ها نمی‌توانند برآورده کنند، به منتقدانی عیب‌جو تبدیل می‌شوند و ممکن است حتی دیگر نتوانند نقاط ضعف خواهرها و برادرهایشان را تحمل کنند. تلاش کنید به توقعات غرورآمیز و اظهارات عیب‌جویانهٔ نوجوانان صبورانه پاسخ دهید. با بحث و گفت‌وگوی دوستانه به آن‌ها کمک کنید که بفهمند همهٔ جوامع و انسان‌ها آمیزه‌ای از محاسن و معایب هستند و این فقط والدین، خانواده یا اطرافیان آن‌ها نیستند که نقاط ضعف دارند.

تحقیقات نشان می‌دهد که بروز رفتارهای پرخاشگرانه در مناطق پایین شهری و فقیرنشین بیشتر از دیگر مناطق است. معمولاً فقر شدید مالی با فقر فرهنگی همراه است و از طرفی افرادی که بر اثر تغذیهٔ نامناسب دچار کم‌خونی می‌شوند، تحرک‌پذیرتر و عصبی‌ترند. جدا از همهٔ این‌ها، فشار مالی به خودیِ خود افراد را عصبی و تحریک‌پذیر می‌کند.

یکی از عوامل مؤثر بر شکل‌گیری رفتارهای پرخاشگرانه، به هم خوردن تنظیم هورمون‌ها به‌ویژه هورمون تستوسترون است. بسیاری از مواقع بالا رفتن سطح این هورمون در بدن انسان، موجب افزایش رفتارهای عصبی می‌شود که با دارو قابل درمان است.