بریده‌هایی از کتاب داداش سیاه، داداش سیاه

تنها و در پیلهٔ خودم، وانمود می‌کنم هیچ دردی در جهان بیرون نیست.

زمانی برسد که مامان و بابا نتوانند از من محافظت کنند. معنای بزرگ شدن همین است؟

پیش‌داوری اشتباه است. باعث می‌شود نسبت به آدم‌ها شک بیفتد توی دلم. دیگر چطور می‌توانم از خودم محافظت کنم؟

نه داستان‌های علمی‌تخیلی به دادم می‌رسد و نه داستان‌های فانتزی. من در دنیایی زیادی واقعی زندگی می‌کنم.

چرا دنیا مثل اعداد منطقی نیست؟ دو همیشه دو است. خودش است، نه چیز دیگری. نمی‌تواند سه باشد، یا ده، یا حتی یازده. اگر من عدد بودم، حتماً هفت بودم. هفت روز هفته، هفت رنگ رنگین‌کمان، هفت نت موسیقی، هفت قاره، هفت دریا.