بریده‌هایی از کتاب کوردلیا وینسلتون دختری از کارمودی

افکار تغییر می‌کنند و افراد متحول می‌شوند.

شباهت‌ها در زندگی مردم بیشتر از تفاوت‌هاست

آن‌ها به ما می‌گویند که عمر بسآن‌سوختن شمعی است و سرانجام پایان می‌یابد پس نباید آن را برای رنج‌ها هدر کنیم؛ بلکه باید از گرمای خوش آن لذّت ببریم و دیگران را نیز در آن خوشی شریک کنیم.

معلمی که مشتاقانه و دقیق برایشان درس می‌دهد؛ حتماً آن‌ها را به‌سوی آینده‌ای زیبا و روشن هدایت می‌کند.

درس‌های تئوری ساده هستند، اما درس زندگی را دشوار می‌شود آموخت.

تغییر آسان نیست اما شدنی است باید از همین لحظه شروع کرد.

گاهی اوقات چیزی که ما انتظار داریم به وقوع نمی‌پیوندد.

من همیشه به یاد خواهم داشت که چه کسی بوده‌ام، چه کسی هستم و در آینده اگر راهم را درست بروم به کجا خواهم‌رسید. از این بابت مطمئن باشید

زندگی همین است پر از اتفاق‌های شیرین و تلخ. شاید یک فردی که ۵۰ سال عمر می‌کند ۴۹ سال و ۳۶۴ روز خود را به‌سختی و مشکلات روبه‌رو شود اما نباید امیدش را از دست بدهد و باید تلاش کند تا روز آخر زندگی‌اش را به‌خوبی بگذراند زیرا پس از مرگ هم فردایی هست، روز خوشبختی بازهم پیدا می‌شود. شاید هم فردی پیدا شود که همه‌ی عمرش را به خوشی سپری کرده باشد او هم باید تلاش کند تا باز شاد بماند. هر شبی تاریکی که می‌گذرد در پس آن یک روز پر از روشنایی وجود دارد؛ پس امیدت را از دست نده و زخم‌هایت را به فراموشی بسپار.

ژان گفت: «ما اشتباه نکردیم، ما از آنجا بیرون آمدیم و در این جنگ تا به امروز جان ۶۰۰ نفر را نجات دادیم و تصمیم ما هم این است که به ایران برویم، تو تا حالا به آنجا رفته‌ای؟» الکساندرا گفت: «بله ده‌ها بار به آنجا رفتم. مردم آنجا مهربانند، البته اگر کسی به آن‌ها آزاری نرساند، بهترین و نزدیک‌ترین شهر به قارص که بتوانید در آنجا مدتی را سپری کنید، تبریز است؛ به تبریز بروید.»

من جنگ نمی‌خواهم، من آرامش را دوست دارم و می‌خواهم شاد زندگی کنم.

ایرانی‌ها به پاسپورت، تذکره می‌گویند

ارزش تومان ایرانی ۴ برابر مارک آلمان است.

» آن‌ها سوار درشکه‌ی رستم شدند و راه خانه‌ی او را در پیش گرفتند و به محله‌ی «میار میار» رفتند که ویژگی‌های خاصی داشت. یکی آنکه کنسولگری‌های زیادی در آنجا بودند و کوردلیا و بقیه می‌توانستند در صورت مشکل به آنجا بروند و دیگری این بود خانه‌ی رستم فاصله‌ی چندانی تا مدرسه‌ی مموریال نداشت

این شیوه‌ی نکویی نیست؛ در خصلت من چنین نباشد که زنان به کار وا‌دارم و خود به کسالت و سستی روی آورم، نه هیچ‌گاه چنین نبوده است، نیست و نخواهد بود

هوارد باسکرویل آمریکایی، معلم مدرسه که مهمان و عزیز مردم بود تصمیم به تشکیل فوج نجات را می‌گیرد و با ۱۵۰ یا ۳۰۰ تن از جوانان که عمدتاً شاگردانش بودند به جنگ می‌رود و در راه مشروطه و ایران جان می‌بازد.

این اراده‌ی انسان است که می‌تواند باعث پیشامدهای خوب و بد شود و روزگاری که در جلوی انسان است بوته‌ی آزمایش اوست؛ باید از این آزمایش سربلند بیرون آمد و با خوبی و خوشی، بهترین فرصت‌ها را به نیکوترین کارها تبدیل کرد.