بریده‌هایی از کتاب روایت‌پژوهی داستان‌های عامیانه ایرانی

روایت با تاریخ نوع بشر آغاز می‌شود و با زندگی بشر ادامه می‌یابد؛ همه طبقات اجتماعی و همه گروه‌های انسانی روایت‌های خاص خود را دارند. انسان‌ها نه فقط در بیداری، که در خواب نیز با روایت سروکار دارند.

داستان ـ در هر شکل و شمایل که باشد ـ آشکارا یا پنهان، چیزی سودمند در خود دارد؛ زیرا یا تجربه‌ای را منتقل می‌کند و یا احساسی را برمی‌انگیزد.

هنر داستان‌گویی دارد به پایان خود نزدیک می‌شود. هرچه می‌گذرد کمتر به افرادی برمی‌خوریم که برخوردار از تواناییِ تعریف کردن یک حکایت به طرز درست باشند. هرچه می‌گذرد احساس شرمندگی از بیان آرزوی شنیدن یک داستان بیشتر می‌شود. گویی چیزی که به نظر می‌رسید از ما جداناشدنی است –یعنی تضمین‌شده‌ترین چیز از میان چیزهایی که داریم ـ از ما سلب شده است: توانایی برای مبادله تجربه‌ها. (والتر بنیامین)

هنر داستان‌گویی دارد به پایان خود نزدیک می‌شود. هرچه می‌گذرد کمتر به افرادی برمی‌خوریم که برخوردار از تواناییِ تعریف کردن یک حکایت به طرز درست باشند. هرچه می‌گذرد احساس شرمندگی از بیان آرزوی شنیدن یک داستان بیشتر می‌شود. گویی چیزی که به نظر می‌رسید از ما جداناشدنی است –یعنی تضمین‌شده‌ترین چیز از میان چیزهایی که داریم ـ از ما سلب شده است: توانایی برای مبادله تجربه‌ها. (والتر بنیامین)