بریده‌هایی از کتاب دوست داشتن وضعیت موجود

اگر باور داشته باشید که شادی‌تان وابسته به کسی دیگر است، این باور بر همهٔ روابط شما، از جمله رابطه با خودتان تأثیر می‌گذارد.

وقتی با واقعیت بگومگو می‌کنم، شکست می‌خورم؛ البته فقط صد در صد اوقات.

«ما نه از آن چه برایمان رخ می‌دهد، بلکه از افکارمان در بارهٔ آن رخداد، آشفته می‌شویم.»

هیچ کس دیگری نمی‌تواند مسألهٔ تو باشد. دوست دارم بگویم هیچ کس نمی‌تواند مرا آزار دهد، این آزردن، کار خودم است. چه خوب!

«ما نه از آن چه برایمان رخ می‌دهد، بلکه از افکارمان در بارهٔ آن رخداد، آشفته می‌شویم.»

اگر واقعاً می‌خواهید حقیقت را بدانید، اجازه دهید حقیقت، خودش را برای شما آشکار کند.

من عاشق وضعیت موجود هستم، نه به این دلیل که شخصی معنوی هستم، بلکه به این دلیل که هر گاه با واقعیت بگومگو می‌کنم، آزار می‌بینم. به این دلیل می‌توانیم بدانیم واقعیت درست همان گونه که هست، خوب است که هر گاه با آن بگومگو می‌کنیم، دچار تنش و درماندگی می‌شویم

من عاشق وضعیت موجود هستم، نه به این دلیل که شخصی معنوی هستم، بلکه به این دلیل که هر گاه با واقعیت بگومگو می‌کنم، آزار می‌بینم. به این دلیل می‌توانیم بدانیم واقعیت درست همان گونه که هست، خوب است که هر گاه با آن بگومگو می‌کنیم، دچار تنش و درماندگی می‌شویم

شاید شما نیز مانند بسیاری اشخاص دیگر، در ابتدا احساس کنید کار هیچ تأثیری بر زندگی شما نداشته است، در حالی که تغییرهایی کرده‌اید که هنوز آن‌ها را احساس نمی‌کنید. تأثیر کار می‌تواند بسیار ظریف و ژرف باش

ما در حال ورود به بُعدی هستیم که در اختیارمان است: درون.

. گیجی و سر در گمی، تنها رنج موجود در این جهان است.

هضم یک چیز سخت‌تر است: روش زندگی کردنت و این که چگونه خود را اسیر دیگران می‌کنی.

وقتی فکر می‌کنید کسی یا چیزی به غیر از خودتان نیاز به تغییر دارد، در ذهنتان از کار خود خارج شده‌اید و البته در نتیجه، احساس جدایی، تنهایی و فشار می‌کنید.

ما به آدم‌ها یا اشیا نمی‌چسبیم، به مفاهیم بررسی‌نشده‌ای که باور داریم در این لحظه حقیقت دارند، می‌چسبیم.

اگر توجه کنید، خواهید دید هر روز ده‌ها بار، این فکرها از سرتان می‌گذرند: «آدم‌ها باید مهربان‌تر باشند»، «کودکان باید مؤدب‌تر باشند»، «همسایه‌ها باید بیش‌تر به باغچه برسند»، «صف صندوق سوپرمارکت باید سریع‌تر حرکت کند»، «همسرم باید مرا تأیید کند»، «باید لاغرتر (یا زیباتر یا موفق‌تر) باشم». این افکار راه‌هایی برای خواستن واقعیتی متفاوت از آن چه هست، می‌باشند. اگر فکر می‌کنید این حرف دلسردکننده است، حق با شماست. همهٔ فشاری که احساس می‌کنیم، در نتیجهٔ بگومگو با وضعیت موجود است.

من فقط سه نوع کار را در جهان می‌توانم ببینم: کار خودم، کار شما و کار خدا. خدا، برای من با «واقعیت» هم‌معناست. واقعیت به این دلیل خداست که حکم‌فرماست. من هر چه را که از اختیار من، شما و همهٔ اشخاص دیگر خارج است، کار خدا می‌نامم. بیش‌تر فشار و تنش ما حاصل از این است که در فکر، بیرون از محدودهٔ کار خود به سر می‌بریم. وقتی فکر می‌کنم: «باید شغلی پیدا کنی، می‌خواهم خوشحال باشی، باید وقت‌شناس باشی یا باید بیش‌تر مراقب خودت باشی»، وارد محدودهٔ کار شما شده‌ام. وقتی نگران زلزله، سیل یا زمان مرگم هستم، وارد کار خدا شده‌ام. اگر در فکرم، وارد کار شما یا خدا شده باشم، جدایی را تجربه می‌کنم.

افکارمان موجب رنج ما نمی‌شوند، دلبستگی ما به افکارمان برای ما رنج می‌آفریند.

مادر و پدر، فرزندان، همسر و دوستانمان به فشار دادن همهٔ دکمه‌های ما ادامه می‌دهند تا آن که متوجه شویم چه نکته‌ای را در بارهٔ خودمان هنوز دوست نداریم بدانیم. آن‌ها هر بار، راه آزادی‌مان را به ما نشان می‌دهند.

وقتی به درون می‌روی، می‌توانی آن چه را به راستی حقیقت دارد، ببینی. این که هیچ کس دیگر نمی‌تواند برای تو درد ایجاد کند قابل درک است؛ درد ایجاد کردن، کار خودت است.

طبیعت شما، حقیقت یا راستی‌ست و وقتی با آن مخالفت می‌ورزید، احساس بیگانگی با خود پیدا می‌کنید. فشار و تنش، هرگز به اندازهٔ آرامش، طبیعی به نظر نمی‌رسد.

وقتی پل به شما توهین می‌کند، چند بار آن صحنه را در ذهن خود تکرار می‌کنید؟ کدام یک بی‌محبت‌تر هستید: پل که امروز یک بار به شما توهین کرد یا شما که این توهین را بارها و بارها در سر خود بازنواختید؟

نخست، خودمان باید رفتار درست را یاد بگیریم و این کار را باید از درون آغاز کنیم.

هیچ کس نمی‌تواند مرا آزار دهد، این آزردن، کار خودم است.

تنها آینده‌ای که می‌خواهی، آرامش و شادی‌ست. وقتی با شادی، آسوده‌خاطر هستیم، پولدار یا بی‌پول چه اهمیتی دارد؟ این، آزادی حقیقی‌ست: ذهنی که دیگر توسط خودش فریب نمی‌خورد.

زندگی به خودی خود حرکت می‌کند، بسیار آرام و سراسر موفقیت است.

جهان همان گونه است که آن را می‌بینی.

«خدایا! مرا از جست و جو در پی عشق، تأیید یا قدرشناسی حفظ کن. آمین!»