بریده‌هایی از کتاب بیگانه

آرزو می‌کردم که آرزوها از دلم بروند تا خوشبخت زندگی کنم!

اما همه می‌دانند که زندگی آنقدرها هم ارزش ندارد که انسان بخواهد همیشه زنده باشد! به همین دلیل مرگ در سی یا شصت سالگی خیلی هم تفاوت ندارد، چون انسان‌های دیگری به دنیا می‌آیند و هزاران سال دیگر این برنامه تکرار خواهد شد.

«گاهی آدم فکر می‌کند مطمئن است در حالی که این طوری نیست!»

هیچ نقطه روشنی در دنیا نیست، همیشه من هستم که فنا می‌شود چه بیست ساله بمیرم چه بیست ساله دیگر!

انسان به هر شرایطی عادت می‌کند!

«نمی‌دانم ولی با پرداختن پول بالاخره ناممکن‌ها ممکن می‌شوند!»

زمانی که مامان زنده بود آپارتمان جای لذت‌بخشی برای من بود، اما الان دیگر مبدل به یک قفس بزرگ شده بود و من مجبور بودم سفره اتاق ناهارخوری را به اتاقم منتقل کنم.