بریده‌هایی از کتاب پیدا کردن چیکا

آن جشن تولد، شادترین و درعین‌حال دلگیرترین جشن تولدی بود که در عمرم تجربه کرده بودم.

کریستوفر رابین موقع خداحافظی به پو می‌گوید: «قول بده که هیچ‌وقت مرا فراموش نمی‌کنی؛ حتی اگر صد ساله شدم». اما پو (خرس) اول می‌پرسد: «آن موقع من چندساله خواهم بود؟»

وقتی کسانی که دوست داری را روی کاغذ می‌آوری، برای همیشه واقعیتی را در مورد آنان می‌پذیری

آدم نمی‌تواند کسی که دوستش دارد را فراموش کند.

پروردگار، زندگی را برای ما نصفه و نیمه تدبیر نمی‌کند.

چیکا پرسید: «خدا قدرتمند است؟» «بله.» «شجاع است؟» «بله.» «از اسب‌ها محافظت می‌کند؟» اصلاً نمی‌دانستیم این سؤال از کجا به ذهنت خطور کرد. پاسخ دادیم: «خدا از همه چیز محافظت می‌کند.»

«امید. متوجه منظورم از امید می‌شوی؟ آیا امید دلیل خوبی برای انجام‌دادن کاری هست؟» آهی می‌کشد و روی شکم غلت می‌زند: «بله. دلیل خوبی است.»

لوله‌کشی می‌کرد و به پسرش آموخته بود تا وقتی که بتواند با استفاده از مغزش کسب درآمد کند با دست‌هایش مشغول کارگری شود.

چون در وجود تو چیزی را نسبت به آن بیماری دیدیم که از دیدن آن در وجود خودمان وحشت داشتیم: پذیرش.

اما در طول زندگی یاد گرفتم که جاه‌طلبی چیزی است که می‌تواند به تدریج تو را از پا دربیاورد. مثل ابری که در امتداد خورشید حرکت می‌کند تا وقتی که به‌خاطر تعقیب خورشید خودش از بین می‌رود.

چیکا، ارزنده‌ترین چیزی که می‌توانی به کسی بدهی وقتت است چون هیچ‌وقت نمی‌توانی آن را پس بگیری و هیچ‌چیز جایش را پُر نمی‌کند. وقتی هم که اصلاً به پس‌گرفتن وقتت فکر نمی‌کنی یعنی آن را در ازای عشق داده‌ای.

«نمی‌دانم چیکا، بعضی وقت‌ها آدم بعضی چیزها را بدون دلیل نگه می‌دارد.»

یکی از بهترین کارهایی که یک کودک می‌تواند برای بزرگ‌ترها انجام دهد این است که آنها را پایین بکشاند، نزدیک زمین؛ تا بهتر صداهای زمین را بشنوند.

باری که به دوش می‌کشیم، شخصیت ما را تعریف می‌کند. تلاشی که می‌کنیم، میراث ماست.

اما من به سراغ نوشتن می‌رفتم. وقتی می‌نویسی، حس می‌کنی در یک گفت‌وگو هستی. گاهی افکارم را روی کاغذ می‌نویسم، طوری که انگار خدا آن را می‌خواند و از او نیرو می‌خواهم.

او مرد شرور و بدجنسی نبود، فقط تهی بود.

«آقای میچ؟ چرا به من زل زده‌اید؟» نتوانستم حقیقت را بگویم که دارم او را در حافظه‌ام ذخیره می‌کنم و به این می‌اندیشم که نعمتِ بودن با بهترین بچه را داشتیم، اما در بدترین شرایط ممکن.