دانلود و خرید کتاب صوتی تو بی‌نظیری

کتاب صوتی تو بی‌نظیری، نوشته‌ی مکس لوکیدو، مفهوم قضاوت نکردن را در قالب داستانی جالب به کودکان و بزرگسالان می‌آموزد.

لیلا کاشانی وحید داستان تو بی‌نظیری را به فارسی ترجمه کرده است. شنیدن نسخه‌ی صوتی این اثر می‌تواند تجربه‌ی خوبی برایتان رقم بزند. 

درباره‌ی کتاب صوتی تو بی‌نظیری

اهالی دهکده‌ی ومی‌کی‌ها مرتب توی خیابان راه می‌روند و به همدیگر را به خاطر توانایی‌هایی که دارند، قضاوت می‌کنند. هرکدام کلی ستاره‌ی طلایی و دایره‌ی خاکستری دارند که آن‌ها را توی خیابان به همدیگر می‌چسبانند. ستاره‌های طلایی برای توانایی‌ها و دایره‌های خاکستری هم برای ناتوانی‌ها. پانچلو دوست دارد که ستاره‌های طلایی به او بچسبانند. اما ستاره‌های طلایی به پانچلو نمی‌چسبند. اما در عوض کلی دایره‌ی خاکستری گرفته است. پانچلو از این موضوع خیلی ناراحت است و دلش می‌خواهد که بتواند ستاره هم بگیرد تا اینکه با لوسیا آشنا می‌شود. 

هیچ برچسبی به لوسیا نمی‌چسبد. 

داستان تو بی‌نظیری، درباره‌ی قضاوت نکردن است. کودکان با شنیدن داستان تو بی‌نظیری یاد می‌گیرند که همیشه کسی وجود دارد که آن‌ها را بدون اینکه بر اساس توانایی‌ها یا ناتوانی‌شان قضاوت کند، دوست دارد.  

کتاب صوتی تو بی‌نظیری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

تو بی‌نظیری برای همه‌ی کودکان و نوجوانان داستانی شنیدنی است. با این حال اگر این نگرانی را دارید که کودکتان از دیگر کودکان عقب می‌ماند یا باید توانایی‌های خیلی زیادی داشته باشد، کتاب تو بی‌نظیری را بخوانید. 

جملاتی از کتاب صوتی تو بی‌نظیری

اهالی شهر ومی‌کی‌ها، آدم کوچولوهای چوبی بودند. همه‌ی آدم چوبی‌های این شهر را نجاری به اسم ایلای ساخته بود. کارگاه او، بالای تپه رو به دهکده قرار داشت. پانچلو هم یکی از این آدم چوبی‌ها بود که توی شهر ومی‌کی‌ها زندگی می‌کرد. هر کدام از ومی‌کی‌ها با آن یکی متفاوت بود و ویژگی‌های مخصوص خودش را داشت. بعضی از آن‌ها بینی‌های بزرگ داشتند. بعضی چشم‌های درشت. بعضی از آن‌ها قد بلند و بعضی‌ها قد کوتاه بودند. بعضی‌هایشان کلاه می‌گذاشتند و بعضی کت می‌پوشیدند. اما همه‌ی آن‌ها را نجار بالای دهکده ساخته بود و همه کنارهم در یک دهکده زندگی می‌کردند. کار ومی‌کی‌ها این بود که همه‌ی روز به همدیگر برچسب بدهند. هر کدام از ومی‌کی‌ها جعبه‌ای داشت که توی آن پر از ستاره‌ای طلایی و دایره‌های خاکستری بود. ومی‌کی‌ها روز خودشان را در خیابان‌های شهر صرف چسباندن ستاره‌های طلایی و دایره‌های خاکستری به همدیگر می‌کردند....