نظرات کاربران درباره کتاب صوتی پدرم

زندگی دارنده نوبل اورهان پاموک در کتاب پدرم به شرح مختصری از زندگی خود می‌پردازد و بخش‌هایی از سخن خود در هنگام دریافت جایزه نوبل را بیان می‌کند. وی در این کتاب در مورد پدرش که در کودکی او، خانواده را برای همیشه ترک کرده سخن می‌گوید. پدری که به رغم ترک کردن وی همیشه برایش عزیز بوده است. «زندگی اغلب چیزی نیست جز دشواری و ملال، اگر چیزی برای دیدن و حکایتی برای شنیدن نباشد. بچه که بودم، مردم در جدال با این ملال یا رادیو گوش می‌دادند یا از پنجره به عابران توی کوچه یا ساکنان آپارتمان روبه‌رو نگاه می‌کردند. آن روزها یعنی روزهای سال 1985، در ترکیه هنوز تلویزیون نبود. «نبود» فعل مناسبی نیست. مردم این‌طور نمی‌گفتند. بلکه مثل حرف زدن از فیلم‌های جنجالی هالیوود که معمولاً بعد از چهار پنج سال در سینماهای استامبول به نمایش در می‌آمد، با خوش‌بینی تمام می‌گفتند "هنوز نیامده".» اورهان پاموک اورهان پاموک در سال 1952 درشهر استانبول ترکیه دیده به جهان گشود. بعد از گذراندن دوره­‌ی متوسطه بر خلاف میل باطنی در دانشگاه استانبول رشته­‌ی معماری را انتخاب و بعد از مدتی آن را رها کرد و به تحصیل در رشته روزنامه‌نگاری پرداخت. نوبل برای سلامت خوب است پاموک بعد از نوشتن اولین کتابش «جودت بیک و پسران» جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را به خود اختصاص داد. در سال 1998 کتاب «نام من سرخ» باعث به شهرت رسیدن وی شد و جایزه‌­ی نوبل برای وی به ارمغان آورد. وی در مصاحبه خود چنین گفت: «مانند هر نویسنده دیگری دوست داشتم نوبل ادبیات را ببرم اما فکر نمی‌کردم آن را به این زودی‌ها به من بدهند. فکر می‌کردم این جایزه را در ۷۵ سالگی،‌ وقتی سیگار را ترک کرده‌ام، می‌گیرم و بعد از بردنش یک سیگار روشن می‌کنم. نوبل برای سلامت خوب است.» پاموک و ایران اورهان پاموک تا کنون دوبار به ایران سفر کرده و در مورد ایران می‌گوید: «خوشحالم که در طول ۲۵ سال گذشته آثارم در ایران ترجمه شده است. به باور من تاریخ و فرهنگ ایران و ترکیه در هم آمیخته است، به ایران که می‌آیم برایم همان حس بودن در استانبول تداعی می‌شود و اینجا را مانند وطن خودم می‌دانم.» پاموک از داستان‌های ایرانی و فضای فرهنگی حاکم بر ایران نیز تاثیر پذیرفته و این تاثیر پذیری در آثار وی نیز به چشم می‌خورد. آثاری با بیش از 40 ترجمه پاموک در طول دوران حرفه‌ای خود کتاب‌های زیادی را تالیف کرده که به بیش از 40 زبان ترجمه شده است از آن جمله می‌توان به: «نام من سرخ»، «موزه‌­ی معصومیت»، «جودت بیک و پسران»، «زنی با موهای قرمز»، «کتاب سیاه»، «استانبول شهر و خاطره‌ها»، «برف» و ... اشاره کرد.

اولین کتابی بود که از اورهان پاموک خواندم ،نکته خاصی به من نداد و جذبم نکرد

سلام ، کتاب خوبی بود ، منتهی حیف که به شکل کتابی خونده شد!!! وبه زبان عامیانه نخونده نشده ، وقتی به شکل زبان عامیانه خونده بشه دیالوگ بین شخصیت ها خیلی طبیعی تر خواهد بود و فهم و لذت شنیدن رو بالاتر می بره.

کتاب با نیتی زیبا نوشته شده: ادای دین نویسنده ای موفق و پسری قدرشناس به پدری شاید با استعداد و خصلت نویسندگی مشابه ولی ناکام. نویسنده در ابتدا تصویر دلنشینی از تقابل دنیای ساده و آرام کودکی با تلاطم های زندگی بزرگترها ترسیم می کنه. استفاده از نگاه مینی مال برای نمایش زیرپوستی زندگی و فرهنگ مردم از مهارت های پاموک هست. ولی تمرکز تقریبن بدون وقفه و کم و بیش خودبزرگبینانه پاموک روی شخص خودش طوری که انگار هیچ چیز دیگری اهمیت نداره مخاطب رو دیر یا زود خسته و دلزده می کنه. ترجمه مغلق و کتابی هم که آشکارا با لحن خودمانی و نسبتن سبک متن اصلی ناهمخوان هست این دلزدگی و عدم صمیمیت با نویسنده رو شدیدتر کرده و حتا کتابخوان رو هم به اشتباه انداخته.