نظرات کاربران درباره کتاب صوتی چرا مدیریت زمان زندگی‌مان را نابود می‌کند؟

گوش‌کردن این مقاله ما را به این باور می‌رساند که سخت‌گیری برای مدیریت زمان و سخنانی که معلمان انگیزشی می‌گویند تا میزان بهره‌وری خودمان را بالا ببریم و پول بیشتری در بیاوریم باعث می‌شود از درون پوک شویم، دچار اضطراب گردیم و احساس خوشایندی نداشته باشیم و از زندگی لذت نبریم در حالی که شاید وقت‌مان را بهتر استفاده کرده‌ایم اما لذتی از زندگی نبرده‌ایم. علت این اتفاق مرگ انسان است که باعث می‌شود بخواهد از تک تک لحظه‌های زندگی استفاده کند، به ساعت خیره شود و خودش را از یاد ببرد، در نتیجه تبدیل به ماشین پولساز غمگینی می‌شود که با رسیدن به اهداف بلند مدت معنای حقیقی زندگی و ارزش‌های واقعی اهداف سرمایه‌داری و سرمایه‌داران را به سرانجام می‌رساند اما خودش را پژمرده می‌کند و رسیدن و نرسیدن به هیچ هدف بلندمدتی او را راضی نگه نمی‌دارد

این محتوا را به دو گروه پیشنهاد می‌کنم: ۱.کسانی که بابت مقیّد نبودن به هیچ گونه برنامه‌ریزی، همیشه خود را سرزنش می‌کنند. ۲.افرادی که به شکل افراطی به برنامه‌ریزی‌های دقیقه به دقیقه، پایبند هستند. در این مطلب دنبال این نیستیم که چگونه برنامه‌ریزی بهتری داشته باشیم؛ بلکه از خود می‌پرسیم چرا باید دنبال برنامه‌ریزی هرچه بهتر باشیم؟ این بحث کوتاه می‌تواند به هر دو گروه نشان دهد که پایبند نبودن به یک برنامه سفت و سخت، دستاوردهایی ییشتر از خودِ برنامه‌ریزی دارد.

واقعیت این است که ما امروزه با کار که تلاش بی حد و اندازه از خود بهره کشی می‌کنیم. ما برده زمان هستیم و اولویت های خود را فدای اولویت‌هایی‌می‌کنیم که جامعه و کتاب‌های انگیزشی و مدیریت زمان به ما تحمیل می‌کنند. انقلاب صنعتی موجب شد تا صاحبان سرمایه کارگران را به بهره وری بیشتر‌‌ مجاب کنند، کار بیشتر و پر‌سرعت و با کیفیت در کمترین‌زمان‌با کمترین دستمزد. حالا بردگی عادت ما شده است. اکثر کسانی که سخنرانی های انگیزشی و مدیریت زمان را ترتیب‌ می‌دهند تنها به سود خود و هم‌کیشانشان می‌اندیشند. زمان هرچند با ارزش باشد امّا توجّه بیش از اندازه به آن موجب می‌شود تا در نظر ما خیلی حقیر و کوتاه به نظر برسد. در صورتی که اگر ما بی اعتنا به گذر زمان زیست کنیم‌کوتاهی یا بلندی آن را متوجّه نمی شویم‌و برایمان ارزش ندارد. قطعا مدیریت زمان سودمند است امّا بردگی‌ زمان نه ! باید فرق این دو را در نظر بگیریم.

میشه گفت باید انسان الویت های مهم تر و هدف های کوتاه مدت رو به اهداف بلند مدت ترجیح بده تا بتونه زندگی بهتره داشته باشه چرا که دیدن ۱۰متر جلو تر واضح تر از ۱۰۰متر جلو تره

بد نبود اما خوبم نبود.

رشد فقط برای رشد،ایدئولوژی سلول های سرطانی است... این جمله از مقاله خیلی قشنگ بود. با گوش دادن بهش شما مطلب جدیدی دریافت نمی کنید ولی نیازه به حرفاش فکر کنید.. به افرادی که مدام استرس زمان رو دارن یا حس میکنن از زندگی عقب موندن توصیه میشه!!

اصلا جالب و مفید نبود

با گوش دادن به کتاب کاملاً گیج شدم حتما دوباره گوش میکنم مطالبی عنوان شد که کلا مفهوم مدیریت زمان رو توی ذهنم بهم ریخت لذت بردن از زندگی و خانواده و خود مظلوم درونم رو یادم آورد حتماً اولویت بندی هامو تغییر میدم زمان بره اما شدنیه

مطالب بسیار چالشی را گوینده بیان میکرد و همین طور به پیچیدگی تکنیک های بهره وری می افزود و داستان را از چیزی که الان هست پیچیده تر میکرد. ولی چیزی که مشخص است این است که مطالبی که بیان شد شاید راهکار درستی به شنونده عرضه نداشت ولی دید جدیدی را به او بلاشک هدیه می داد .‌

ذهن همیشه از زمان بیشتر، برای کار ، پر بازدهی و بهره وری بیشتر برداشت می‌کند و این باز هم به ما مربوط می‌شود، چرا که ما خود را خام چارچوب و روند های اجتماعی کرده ایم و عمر خود را با کار هایی غیر ضروری سپری می‌کنیم، قرار نیست برای زندگی کردن چون کار می‌کنیم از کارمان لذت ببریم اما پیش بردن بیشتر زندگی خود با بی علاقه ای باعث لذت نبردن خود از زندگی می‌شود، ما کار بیشتری می‌کنیم که پول بیشتری داشته باشیم اما نه پول ماندنی هست نه عمر و باعث می‌شود از خود دور شویم و واقعیت زندگی را فراموش کنیم و عمر خود را به نحوی، سپری میکنیم چرا که می‌دانیم همیشه نیستیم. بی اثر بودن بهره وری در کسب و کار و در زندگی شخصی باعث سستی و فرسودگی بیشتر است و محدود شدن اوقات فراغت . آگاهی از محدویت زمان باعث اضطراب در کار ما می‌شود و این می‌شود نداشتن تمرکز . اگر باشد همیشه خود را درگیر مشکلات کنیم و به امید اینکه روزی رها می شویم اتفاقا برعکس هیچوقت طعم رهایی و آزادی جسم و ذهن را نخواهیم داشت چرا که ما خود را محدود کرده ایم و درک کردن را ناممکن کرده ایم. مصرف گرایی، دغدغه کار ، تنوع طلبی، بهره وری زیاد باعث می‌شود احساس خیلی بدی داشته باشیم از اینکه روزی مرگ سراغمان می‌آید چون ما کاری نیمه تمام داریم و این می‌شود عذاب روح، زجر کشیدن و حسرت خوردن. اینکه حتما تلاش بیشتر ،سختی کشیدن باعث خوشبختی بیشتر می‌شود نمی تواند کاملا صحیح باشد چرا که بیشتر عمر خود را صرف رسیدن به هدفی می‌کند که خودش هم اطمینان ندارد که به آن هدف برسد. پر بازدهی باعث می‌شود ما اوقات فراغت را هم صرف کاری دیگر کنیم و این کار بیشتر است نه زمان استراحت چون فراغت را رفع خستگی می‌دانیم برای هدفی دیگر، گذراندن عمر با این چارچوب ها باعث می‌شود ما سوال ها و هدف اصلی زندگی را ندانیم و عمر خود را اینگونه سپری کنیم در این مقاله در مورد بهره وری .بازدهی بیشتر، ایمیل مشکل فنی و اینباکس صفر و همینطور در مورد زمان بیشتر توضیح داده شده است.

عالی بود، دید جدیدی در مورد بهروری و زمان بهتون میده

یکی از بهترین و ارزشمندترین مقاله هایی که مطالعه کردم.