نجمه رمضانی

اگر نامه‌ای برای خود ده ‌سال بعدتان بنویسید، چه چیزهایی خواهید گفت؟

چرا بچه‌های ژاپنی مدرسه‌شان را جارو می‌کشند؟ یا بعد از تماشای مسابقۀ فوتبال ورزشگاه را تمیز می‌کنند؟

پیشنهاد من این است: کار کودکان در صنعت تبلیغات هم باید ممنوع شود

استارتاپ‌های دیجیتال پول‌های کلان اقتصاد مشارکتی را به تصرف خود درآورده‌اند

در دنیایی که عکس‌ها همه شبیه هم‌اند،جذابیت مطالب به نظراتِ زیر آن‌هاست

آناکارنینا خودش را پرتاب می‌کند جلوی قطار، و همراه با او شما هم همین کار را می‌کنید

شاید بهتر باشد بی‌خیال تعطیلات شویم، ولی درعوض، ساعت کاری روزانه را کم کنیم

عمر کودکی کوتاه است. اشکالی ندارد اگر عمر نقاشی‌های بچه‌ها هم کوتاه باشد

همدلی محور انسانیت ماست، اما خیلی اوقات با رنج‌هایش کنار نمی‌آییم

ژاپنی‌ها نمی‌خوابند. چرت هم نمی‌زنند. به گفتۀ یک استاد مطالعات ژاپن، «حاضرخوابی» می‌کنند

تا به‌ حال هیچ دفتر خاطراتی نخوانده‌ام که داستانی شگفت در آن نباشد

روزنامه‌نگار گاردین از یک فیلسوف، یک فال‌بین، یک فعال اجتماعی و مادر خودش دربارۀ بچه‌دارشدن پرسید

چرا گوش‌دادن به صدای مخالفان بهتر از خواندن نظرات آن‌هاست؟

شبْ تاریک و ظلمانی است، به همین خاطر است که ستاره‌ها در شب می‌درخشند

مادرها فرزندانشان را عاشقانه دوست دارند، اما دلیلی ندارد به چیزی غیر از فرزندانشان فکر نکنند

وقتی شروع به یادگیری زبانی جدید می‌کنیم، دنیای تازه‌ای جلوی رویمان گشوده می‌شود

خوب که گوش کنیم، هر کسی داستان جذابی برای تعریف‌کردن دارد

کتابی که پنجاه سال پیش، 2018 را پر از اتفاقات مثبت معرفی می‌‌کرد، امروز بسیار ملال‌‌آور به نظر می‌‌رسد

به‌‌جای آنکه دنبال زندگی شاد باشید، به زندگی شرافتمندانه فکر کنید

لارنس اسکات در کتاب جدیدش می‌‌پرسد: جهانی که در اینستاگرام می‌‌بینیم چطور با واقعیت ترکیب می‌‌شود؟