شناخت ما از زندگی انسانها در دوران ماقبل تاریخ بسیار محدود است. اما شاید روشهای جدید مطالعۀ ژنتیک نیاکان باستانیمان بتواند جزئیات جدیدی به تصویر تکهتکۀ ما از آن دوران اضافه کند. آزمایشگاهی در دانشگاه هاروارد، با ابداع راه تازهای در استخراج ژنوم انسانهای باستانی، به این تحول سرعت شگفتآوری بخشیده است. به لطف تحقیقات این تیم، یافتههای ما دربارۀ مهاجرتهای باستانی سریعاً در حال تغییر است.
نیویورک تایمز — دیوید رایک لباس سفید و سرپوشداری به تن کرده است و کفشهای کرم و ماسک جراحی آبی. و وقتی دارد تکههای استخوان را روی پیشخوان بررسی میکند، فقط چشمانش دیده میشود.
دکتر رایک، ژنتیکشناسِ مدرسۀ پزشکی هاروارد، با اشاره به تکۀ استخوانی به اندازۀ توتفرنگی میگوید: «این متعلق به یک سایت باستانیِ ۴۰۰۰ساله در آسیای میانه است، فکر میکنم ازبکستان».
به ردیف پایین میرود. «این نمونهای ۲۵۰۰ساله از سایتی در بریتانیاست. این یکی متعلق به عصر برنزِ روسیه است و اینها هم نمونههایی از عربستان. این انسانها در هیچ زمان و مکانی یکدیگر را ملاقات نکردهاند».
دکتر رایک امیدوار است گروه او، که متشکل از دانشمندان و تکنسینهای مختلفی است، بتوانند از داخل این استخوانها دی.ان.ای پیدا کنند. و به احتمال قوی پیدا خواهند کرد.
در کمتر از سه سال، آزمایشگاه دکتر رایک اطلاعات دی.ان.ای متعلق به ژنوم ۹۳۸ انسان باستانی را منتشر کرده است، بیشتر از همۀ گروههای پژوهشی دیگری که مجموعاً در این زمینه کار میکنند. کارهایی که در آزمایشگاه او انجام میشود درک ما از دوران ماقبل تاریخ بشر را دگرگون کرده است.
سوانت پابو، مدیر مؤسسۀ انسانشناسی تکاملی ماکس پلانک در لایپزیگ آلمان، میگوید: «آنها اغلب به پرسشهایی …
