ساموئل موین، استاد تاریخ دانشگاه ییل، فقط ۴۵ سال دارد، اما همین حالا هم کمتر استاد دانشگاهی در آمریکا پیدا میشود که بیش از او در عرصۀ روشنفکری این کشور تأثیرگذار باشد. موین، مثل نوجوانی ۱۷ساله، معتاد فیسبوک است و اگر به او ایمیل بزنید، بهندرت پیش میآید که جوابدادنش بیش از ده دقیقه طول بکشد. موین یک مخالفخوان بالذات است، استاد نابودکردنِ متفکران پرطمطراق. ولی راهی که او در پیش گرفته به کجا خواهد انجامید؟
کرونیکل آو هایر اجوکیشن — ساموئل موین، در کمال شگفتی، شبیه نوجوانان است، اما رزومۀ مهیبش خیلی سریع بر این برداشت خط بطلان میکشد: موین در ۴۵سالگی، پس از چند دوره تدریس در دانشگاههای هاروارد و کلمبیا، اولین ترم کاری خود را در مقامِ استاد تاریخ و حقوق در دانشگاه ییل آغاز کرده است. بهعلاوه، حتی در مقایسه با دیگر پژوهشگران جاافتاده، موین دربارۀ طیف خارقالعادهای از موضوعات دیدگاههای فاضلانهای دارد. زمستان پارسال، که با شلوار جین و کفش کانورس در دفترش در دانشکدۀ حقوق هاروارد ولو شده بود، از فیلسوف فرانسوی امانوئل لویناس (موضوع رساله و اولین کتاب موین) تا نظریههای اقتصاد سیاسی (که از زمان بحران مالی ۲۰۰۸ توجه بیشتری صرف آنها کرده است) تا رمان خیرخواهان [۱] اثر جاناتان لیتل (که موین در مرورش در مجلۀ نیشن گفت «اثر موفقی است که عامدانه تهوعآور است و بیتردید درخشان») حرف زد. از طرف دیگر، موین به رسانههای اجتماعی جوری عادت کرده که شبیه اکثر نوجوانان است.
توماس مینی، دانشجوی سابق موین در دانشگاه کلمبیا، میگوید: «برای شما، دیدن صفحۀ فیسبوک موین لازمتر از اندرونی خانۀ اوست. او اساساً در آن صفحه زندگی میکند، انگار دارد مجلۀ خودش را منتشر میکند».
اخیراً که به صفحهاش سر زدم …
