کتانی برای بیشتر ما نماد جوانی و ماجراجویی و درعینحال پاکی و معصومیت است، چیزی که در فیلمهایی مثل «دختری با کفشهای کتانی» به نمایش درمیآید. اما تاریخی که پشت سر این کفشهاست بسیار پیچیدهتر است. کتانیها بهدلیل انعطافپذیری بی صدا قدمبرداشتن، محبوبِ دزدها و دیگر مجرمان بود. به همین دلیل کتانیپوشیدن در دورههایی نشانهای از تمایل به بزه و خرابکاری قلمداد میشد البته، بعدها، پای سیاست و نژاد و طبقه نیز به میان آمد.
آتلانتیک — بااینکه نمایشگاهِ «بیرون از جعبه؛ ظهور فرهنگِ کتانی»(۱)، از زمان گشایش آن در سال ۲۰۱۳ در تورنتو، در حال گشتن دورِ آمریکاست اما، هفتۀ پیش در آستانۀ افتتاح آن در موزۀ اوکلندِ کالیفرنیا، بحثهای تندوتیزی دربارۀ مسائل مرتبط با نمایشگاهگردانی برانگیخته است. در این نمایشگاه دو جفت از کتانیهای نیو بَلِنس موجود است. این برند بهتازگی، در ماه نوامبر، پس از حمایتِ آشکارش از سیاستهای تجاریِ حمایتگرایانۀ دونالد ترامپ، سیاسی شده است. این حمایت باعث شد که یکی از وبلاگهای نئونازیْ نیو بَلِنس را «کفش رسمی سفیدپوستان» معرفی کند. واکنش مشتریان خشمگینْ هجوم به رسانههای اجتماعی بود: بهاشتراکگذاشتن تصاویر و ویدئوهایی از کتانیهای نیو بَلِنس که به آتش کشیده شده یا سر از سطلهای آشغال و توالتها درآورده بودند. این شرکت بهسرعت بیانیهای صادر کرد و اظهار داشت که «هیچ گونه تعصب و نفرتی را نمیپذیرد»، درحالیکه توأمان سعی داشت مُدعایِ آمریکاییبودن محصولاتش را به مردم بقبولاند.
حدود یک ماه بعد، نایکی تبلیغ توییتری جدیدی منتشر کرد که، به نظر، بیانگر این نکته میرسید که بهاشتراکگذاشتن «نظرات سیاسی» منحرفکردن اذهان از دویدن …
