ما در برابر چه چیز مسئولیت داریم؟ در برابر خودمان و تصمیمها و انتخابهایمان؟ یا در برابر خانواده و محله و کشورمان؟ پاسخی که به این سؤال میدهیم اثر مهمی در نحوۀ نگاه ما به مسائل سیاسی دارد. وقتی فرد را مسئول تمام اشتباهاتش بدانیم، هر گونه کمک یا حمایتی به او را نفی میکنیم، و وقتی دولت را مسئول مشکلات مردم بدانیم، عاملیت آنها را نادیده گرفتهایم. کتابی جدید به این سؤال دشوار پرداخته است.
ووکس — محافظهکارها میگویند اگر کسی تصمیمهای بدی بگیرد، هیچ کس -بهخصوص دولت- مجبور نیست به او کمک کند. یا اساسیتر اینکه هر کس تنها مسئول خودش است.
لیبرالها عموماً این منطق را رد میکنند. مخالفتشان بهحدی است که از سلامت همگانی یا سایر شبکههای حمایتی اجتماعی حمایت میکنند، زیرا معتقدند دولت تعهدی اخلاقی دارد تا از شهروندانش، بهخصوص نیازمندان، مراقبت کند.
تقریباً همۀ مشاجرات سیاسی برانگیختۀ این دوگانهاند.
کتابی جدید، با عنوان عصر مسئولیت: شانس، انتخاب، و دولت رفاه [۱]، هم روایت محافظهکار و هم لیبرال از انتخاب و مسئولیت را به چالش میکشد. نویسندۀ آن، یاشا مونک، استاد نظریۀ سیاسی در دانشگاه هاروارد و همکار پارهوقتِ برنامۀ اصلاح سیاسیِ نیو امریکاست.
مونک استدلال میکند که چپ و راست برداشتی محدود و گمراهکننده از مسئولیت شخصی را پذیرفتهاند.
هفتۀ گذشته با او به صحبت نشستم و دربارۀ اینکه برداشتی مثبت از مسئولیت چه شکلی دارد، و چرا تنبیه افراد بهخاطر انتخابهای بدشان اشتباه است صحبت کردیم. همچنین در این باره بحث کردیم که دولت رفاهی که بهدرستی سازمان یافته چه شکلی است، و چرا جناح چپ موفق نشده جناح راست را قانع کند که شبکههای حمایت اجتماعیِ قویتر به نفع همه است.
گفتوگوی ما برای رسیدن به …
