بیشتر ما تصور میکنیم که پیگیری اخبار ما را به شهروندانی دغدغهمند و مسئولیتپذیر تبدیل کرده است. همیشه از دور و برمان مطلعیم و نسبت به سرنوشت دیگران، حتی در آن سوی کرۀ خاکی، بیتفاوت نیستیم. مارک منسن اما میگوید این تنها کاری است که خبرخواندن برایتان انجام نمیدهد. بنگاههای خبری معمولاً احساسات و عواطف شما را گروگان میگیرند و توجهتان را میدزدند. نتیجۀ پیگیری دیوانهوار اخبار هم میشود اینکه صرفاً یک پستِ بیفایده بگذارید، بادی به غبغب بیندازید و بگویید «عجب شاهکاری کردم، عجب شهروند خوبی هستم».
وبسایت شخصی مارک منسن — همۀ آدمها یکجورهایی میدانند که اخبار مزخرف است. در تمام عمرم، به خاطر ندارم کسی را دیده باشم که به نظر برسد از خواندن یا دیدنِ اخبار لذت میبَرَد. این نوعی مسئولیت تلخ است، یا حتی ضرورتی که باید تحمل کرد. تماشای اخبار چیزی است توی مایههای نسخۀ اجتماعیِ نخِدندان کشیدن: برایمان لذتبخش نیست، بااینحال آن را هر روز بهعنوان وظیفهای برای جلوگیری از فساد نظام اجتماعی انجام میدهیم.
همه این را میدانیم: بله، اخبار خیلی منفیاند، و بله، معمولاًچیزهایی را اشتباهی بازگو میکند. اما هرچه باشد، نفعش بیشتر از ضررش است. این استدلالی است که معمولاً برای دفاع از آن میآورند. حتی بعضیها میگویند ما نیازمند اخباریم و بدون آن دمکراسی ممکن نیست.
در این مقاله، من این ایده را به چالش خواهم کشید. درواقع، میخواهم دراینباره بحث کنم که اخبار نهتنها مزخرف به نظر میرسد، بلکه در قالب کنونی واقعاً وحشتناک است. بهطرز مؤثری به فرهنگ ما آسیب میرساند. و بیشتر مشکلاتی که تقصیرشان را گردن رسانههای اجتماعی یا اینترنت میاندازیم -مثل افزایش اضطراب، دغدغه، بدبینی و افراطیگری- از …
