«لاهیری» در سال ۱۹۶۷ در لندن دنیا آمد، با پدر و مادری اهل کلکته. در شهر کوچکی در رودآیلند بزرگ شد. در سال ۲۰۱۲، همراه با همسر روزنامهنگارش، «آلبرتو ووروولیاس-بوش» و بچههایش، «اکتاویو» و «نور» به رم نقلمکان کرد. در آمریکا از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲، پست استادی در دانشگاه پرینستون را داشت و بعد به کالج بارنارد رفت تا دوره نویسندگی خلاق برگزار کند. لاهیری ۳۲ساله جایزه «پولیتزر» داستاننویسی را بهخاطر اولین مجموعه داستانش با نام «مترجم دردها» کسب کرد. او تا به حال همچنان جوانترین برنده این جایزه باقی مانده است. لاهیری در داستانهای این کتاب و همینطور «خاک غریب» سبک دردناک تماس، توانایی و وادارکردن شخصیتها به گذر از سالیان را بیان کرد. حالات مختلف احساسی را در عرض چند جمله کوتاه نوشت و قدرت ویرانگرِ حتی کوچکترین تغییر در تحرک بین دو عاشق یا اقوام را نشان داد. بهخاطر موضوع اصلی کارهایش، یعنی تجربه مهاجران هندی در ایالات متحده، مورد تجلیل قرار گرفت. رمان اولش به اسم «همنام» مورد اقتباس سینمایی قرار گرفت و با موفقیت تجاری و اقبال از سوی منتقدان روبهرو شد. آخرین اثرش«گودی» که به قول خودش جاهطلبانهترین و مهمترین اثر شخصیاش به انگلیسی است، رویکردی پراکندهتر و تکهتکه نسبت به چیزی به نام حماسه خانوادگی اتخاذ کرد.
*چه موقع شروع به نوشتن کردید؟
وقتی که خواندن را یاد گرفتم. در دفترچههایی که از کابینت معلم مدرسه کش رفته بودم، داستانهای مدل خودم را مینوشتم. بخشی از روش رفیق شدنم با …
