همه فکر میکنند ثروتمندان خوش و خرماند، البته غیر از خودشان. این نتیجهای بود که یک تحقیق جالب توجه در سال ۲۰۱۶ آشکار کرد. در این سالها، پژوهشهای گستردهای دربارۀ فهم انسانها از مسئلۀ نابرابری اقتصادی و اجتماعی انجام شده است، و یک استاد روانشناسی دانشگاه کارولینای شمالی بسیاری از آنها را در کتابی تازه جمعآوری کرده است: نردبان شکسته روایتِ خشم و رنج ما از نابرابری، از آغازین سالهای زندگی تا پایان عمر، است.
نیویورکر — در سال ۲۰۱۶، بالاترین رقم دستمزدی که ایالت کالیفرنیا به یکی از کارمندانش داد نصیب جیم مورا، سرمربی تیم فوتبال دانشگاه کالیفرنیا-لسآنجلس، شد (گرچه او بعداً اخراج شد). در آن سال، مورا ۳.۵۸ میلیون دلار به جیب زد. رتبۀ دوم، با دستمزد ۲.۹۳ میلیون دلار، کونزو مارتین سرمربی وقت تیم بسکتبال مردان در دانشگاه کالیفرنیا-برکلی بود. ویکتور خلیل (دندانپزشک ارشد ادارۀ بیمارستانهای ایالت) ۶۸۶ هزار دلار، آنه نویل (مدیر ادارۀ پژوهش کالیفرنیا) ۱۳۵ هزار دلار، و جان اسمیت (کارمند فصلی ادارۀ مالیات ایالت کالیفرنیا) ۱۲ هزار و ۹۰۰ دلار درآوردند.
من همۀ اینها را از پایگاه دادهای فهمیدم که روزنامۀ ساکرامنتو بی راه انداخته است. این پایگاهِ داده، که در دسترس عموم مردم است، اطلاعات دقیق دستمزد بیش از سیصد هزار کارمند ایالت کالیفرنیا را دارد و میتوان در آن بر اساس اسم یا بر اساس اداره جستوجو کرد. امروز لابد اکثر کارمندان ایالت از وجود این پایگاهِ داده باخبرند. اما، در سال ۲۰۰۸ که راهاندازی شد، اینطور نبود. به همینخاطر، آن زمان میشد یک آزمایش ترتیب داد.
آن آزمایش را چهار اقتصاددان طراحی کردند تا نظریههای موازی و رقیب دربارۀ بیعدالتی را بیازمایند. بنا به نظریهای موسوم به …
